244 Ex S. C. Episcoporum et Regularium

Episcopus Matriten., in cuius dioecesi extabant illius bona et credita. Instructio enim inter S. Sedem et Gubernium Hispa- num a. 1867 inita extinctarum corporationum bona Ordina- riis dioecesanis attribuit.

Deductiones Abbatissae. Advocatus ante omnia ob- servat procuratorem fiscalem confundere conceptum commu- nitatis religiosae perfectae in ordine ad quasdam eius fun- ctiones cum conceptu entis iuridici quoad iura Instituto inhae- rentia transmittenda. Utique verum est, ait ipse, quod Inno- centius X Bulla Instaurandae suppressit monasteria minus quam 12 personas continentia, sed virorum tantum et pro Italia ac insulis adiacentibus non autem pro Hispania; Cfr. Ferraris (Bibl. can., v. conventus, art. 2, n. ij). Caeterum re- ductio communitatis ad sex tantum, iuxta Decretalem Inno- centii X Ut in parvis subiectionem Ordinario, non autem con- ventus extinctionem importat.

Communitas vero uti ens iuridicum accepta repraesentari valet etiam ab unico individuo, in quo omnia Collegii iura consolidantur; Cfr. Ferraris (ßibl. can., v. Collegium, n. f), Bouix (De iure Regularium, vol. I, p. ßS9)> et omnes una- nimiter doctores. Unde concludit patronus monasterium N. D. Angelorum, quippe quod sua iura in duobus superstitibus membris çonsolidaverit, eadem per legitimum incorporationis actum alteri conventui transferre poterat. Qui actus in the- mate intercessit. Nam duae religiosae N. D. Angelorum a. 1847 a P. Espinosa incorporationem alicui eiusdem Ordinis Instituto poposcerunt, et idem rescripsit eas subiici debere obedientiae Praelatissae conventus N. D. Constantinopolitanae.

Nec in P. Espinosa defuit legitima potestas. Sane mona- sterium N. D. Angelorum erat proprie dictus Ordo cum votis solemnibus, ac proinde ab Ordinarii dioecesani iurisdictione exemptum et Praelatis Regularibus subiectum. Et sub no- mine Praelati Regularis non solum venit Superior Generalis, sed etiam Provincialis qui iurisdictione quasi episcopali pol-