TARNOVIEN". 247

Be causis tandem dispensationis sermonem instituens pa- tronus animadvertit causam gravem requiri cum alter ex coniugibus dispensationem postulat, alter vero resistit, ad hoc ut gratiae effectum etiam invitus experiatur. Econtra si uterque in dissolutionem incumbit, non defuisse doctores, qui putarent etiam sine alia causa gratiam concedi posse; omnes vero in hoc convenire leviorem quamlibet causam dummodo non incongruam sufficere. Cosci de separat, thor. lib. 3 cap. 2 num. 94 et seq. Causas vero quae in casu afferuntur, ex iis esse ait, quae omnino sufficerent, etiamsi alteruter dispensationi resisteret. Adesse revera subdit non leve dubium, sed gravissimum, imo probationem evidentem impotentiae viri. Porro probabilem impotentiam pro iusta dispensationis causa haberi, deducit ex Cosci lib. 1 cap. 16 n. 197 ac lib. 3 Cap. 2 n. 386. Cui consonant Sánchez lib. 2 disp. 16 n. 6, Pignatell. consult. 148 n. 14 tom. 4, Card. De Luca disc. 7 n. 7 de matrim., S. H. C. in Nea- politana nullitatis seu dispensationis matrimonii 5 Iu- lii 1862 §. Causae.

Citatae causae alteram non minus gravem accedere as- serit, quae in animorum dissociatione ac aversione consistit. Iamvero aversionem ex utraque parte ortam, iustam dispensa- tionis causam constituere tradit Corrad. in praxi dispensat, lib. 8 cap. 7 §. 3 prope fin. Concinit citata Neapolitana 5 Iulii 1862 §. Tertia etiam.

Tertia tandem causa, quam adducit, est periculum in- continentiae et fornicationis ex parte Helenae, quae, ut re- fert Tarnoviae Episcopus:- « morae diuturnae processus per- » taesa ope matrimonii civilis ad secundas nuptias convo- » Iare se adactum iri declarat, nisi facultatem obtineat le- » gitimum et sacramentale matrimonium contrahendi. » Hanc autem causam ad obtinendam dispensationem satis esse do- cet Cosci, sententiam plurimorum Canonistarum referens, quos allegat in lib. 1 Cap. XVI n. 250.

Cum itaque antecedens et perpetua Antonii impotentia evidenter existat, matrimonium nullum atque irritum de-