MEDIOLANEN. 251

sellia et lignea scamna inustam praeseferant literam O. Ete- nim stigma illud, fatente praeposito, 25 abhinc annis adhi- beri coepit, cum scilicet sacerdos Biotti in domo Candiani consisteret, quo tempore ante puellarum divisionem ibi for- san oratorium extitisse nemo infìciatur. Ad hoc etiam re- ferri debet inolita appellatio « oratorio del teologo » qua plu- ries ipse sacerdos Chieppi vulgo usus fuit. Quae tamen ni- hil prorsus efficere memorant, cum rei alicuius natura, prae- sertim cum plura obstent documenta, nequaquam ex nomine desumi debeat.

Neque validius argumentum deduci existimant ex verbis Mediolanensis Archipraesulis et Patriarchae Alexandrini. Si- quidem primus in sua epistola ad sacerdotem Biotti probans sororum charitatis adventum, vocat institutum « scuola éd oratorio festivo » seque ostendit de religiosa puellarum in- stitutione sollicitum, quae de vero oratorio dici nullatenus potuissent. Alter vero Antistes dum in loco Busto Arsizio brevi moram faceret, cum hospes in praepositi domo diversa- retur quod ab eo acceperat de instituti natura probabiliter epistolae consignavit.

In vado posita scholae natura, ad secundam partem me- diolanensis sententiae sustinendam progredientes, evincere sa- tagunt sibi eadem prorsus iura ac praeposito Tettamanzi in themate esse adiudicanda. Hic igitur tuentur ad se condo- minium aedium spectare nec non scholarum moderationem ex pluribus monumentis demonstrari. Et primo adest publici tabulam instrumentum diei 24 Aprilis 1882, quo emptio facta fuit. Adsunt testes qui haec confirmant, neque desunt docu- menta ex quibus eruatur emptionem a Chieppio praecipue ad exitum fuisse perductam. Quod si ex adverso theologus alii- que, fiduciario tantum nomine inscriptos proclamant, haec est assertio quae scripta monumenta labefactare non potest I. 1. Cod. de testibus. « Contra scriptum testimonium non scriptum non profertur » et I. 31. Cod. De donationibus » « Superfluum est privatum testimonium, cum publica monu- menta sufficiant. »