Acta Pii PP. XI 2 5 5

demum domosque studiosae iuventuti excipiundae, seiunctis videlicet

maribus a feminis, illud fiet feliciter ut tam multa arceantur pericula et

damna, quae praesertim ex pravis quibusdam educandi rationibus, in

societatis humanae perniciem, oriri prorsus necesse est. Quo in genere

valde interest ut adulescentulorum parentes ne obliviscantur cum sibi

esse ius officiumque liberos bene educandi, tum facere se non posse quin

Episcoporum et cleri utriusque sollertiae obsecundent, quo per sobolem

ita excultam facilius Ecclesiae Oivitatisque bonum promoveant. Quoniam

vero «pendet a religione, qua Deus colitur, reipublicae status; multaque inter

hunc et illam cognitio et familiarità^ intercedit», sequitur non modo a fami-

lia sed etiam a Civitate ipsa iuvandam esse Ecclesiam in recta iuvenum

institutione, utpote quae et fidei custos sit et bonorum morum magistra.

Ea igitur duce, illi exspectandi sunt cives lectissimi qui, conscientia qui-

dem legibus obtemperantes, in suorum perfunctione munerum ad patriae

decus prosperitatemque plurimum conferent. Nos ceterum, ut aliis rebus

iisdemque gravibus, ita iuvenili eiusmodi institutioni per pacta illa con-

venta opportune perspeximus quae feliciter Apostolicam Sedem inter et

Lithuaniam recens inita sunt: ac fore confidimus conventa ipsa sancte

inviolateque servata eam fructuum copiam in hoc etiam rerum genere

allaturam, quam in optatis habemus, quaeque ab Ecclesia sperari licet

cum vim suam inter populos exercere libera potest. Quo quidem loco

temperare non possumus quin memoriam recolamus Praesulis illius claris-

simi Georgii Matulewieii, qui, mandatis Nostris plane obsequendo naviter-

que laborando, ad istam religiosarum rerum renovationem viam munivit;

e cuius exemplo manifeste apparet quantum geminata Dei patriaeque

caritas ad optabilia omnia sane assequenda possit ac valeat. Praeterea,

quod maxime Nobis cordi est, impensam vos operam dabitis, venerabiles

fratres, ut et iuvenes qui in spem sacerdotii adolescunt rite instituantur

et ecclesiasticam disciplinam qui iam sacerdotio aucti sunt firmiter

constanterque retineant. Novum profecto clerum instructum omnino esse

oportet a pietate, a doctrinaba virtute, cum non solum sibi sed etiam

aliis, boni pastoris ac magistri partibus obeundis, sempiternam salutem

parere debeat: etenim si, in tanta errorum vitiorumque colluvie^ quibus

periclitantur animae, virtute is ac doctrina careret, fideles ipsos sibi con-

creditos in extremum interitum secum traheret. Habetis igitur, venerabi-

les fratres, quomodo dioecesium vestrarum bono consulatis: recte adule-

scentem clerum fìngendo. Itaque in eo desudet uniuscuiusque vestrum

industria ut Seminaria, ad normam sacrorum canonum, condatis, quibus

optimi moderatores ac magistri praeficiantur; et qui inde proficiscetur

maior cotidie instructi orque sacerdotum numerus, erit is corona vestra et