2o6 . ROMANA

Sed, praeterquam quod agitur plerumque de parvis pecuniae summis et multa dici possent de huiusmodi alienationis na- tura, perpendendum est adfuisse iam beneplacitum apostoli- cum, de cuius effectibus ita egregie disserit Card. De Luca De Aliénât, dic. 1 n, 4. « Cumque inter solemnitates a iure communi praescriptas, praecipua sit illa consensus capituli, crediderunt aliqui istam solemnitatem a dicto beneplacito apo- stolico non suppleri, sed necessariam esse. Verius tamen est contrarium, quamvis dictum beneplacitum contineat clausu- lam vocatis vocandis vel servatis servandis, nisi idem Capi- tulum interessatum sit, ideoque eius consensus intervenire debeat pro interesse, non autem pro solemnitate. Solumque ex deductis apud Barbosa alleg. 95 n. 70, videtur hanc so- lemnitatem consensus capituli requiri ubi agatur de aliena- tione bonorum mensae episcopalis ex auctoritate Rotae apud Seraph, decis. 443 n. 4. Quod tamen minus verum videtur, ut etiam receptus usus docet, dictaque decisio potius contra- rium innuit quoties agatur de bonis mensae episcopi vel praelati, atque bene verificetur causa utilitatis. > Quibus relatis nihil aliud addendum videtur, cum tota quaestio in interpretatione verborum « aliorumque interesse habentium » perstringi videatur.

Num autem in themate canonici, saltem lato sensu, in- teresse habentes dici possint, et si eorum consensus non re- quiratur, num saltem consilium, ut in rebus maioris mo- menti peti debeat, iudicio EE. Patrum remissum fuit.

Quibus praenotatis, quaesitum est quid esset responden- dum Ordinariorum dubio.

RESOLUTIO. Sacra O. C. re cognita sub die 23 Iulii 1891 censuit respondere : Ordinarium teneri obtinere consensum Capituli.