249. (139.) Planctus David super Saul et Ionatha.

1 a. Dolorum solacium,
Laborum remedium,
Mea mihi cithara

1 b. Nunc, quo maior dolor est
Iustiorque maeror est,
Plus est necessaria.

2 a. Strages magna populi,
Regis mors et filii,
Hostium victoria,

2 b. Ducum desolatio,
Vulgi desperatio

Luctu replent omnia.

3 a. Amalech invaluit,
Israel dum corruit;
Infidelis iubilat

Philistaea,
Dum lamentis lacerat
Se Iudaea.

3 b. Insultat fidelibus
Infidelis populus,

In honorem maximum

Plebs adversa,
In derisum omnium
Fit divisa.

4 a. Quem primum his praebuit,
Victus rex occubuit,
Talis est electio

Dei sui,
Talis consecratio
Vatis magni !

4 b. Insultantes inquiunt;
Ecce, de quo garriunt,
Qualiter hos prodidit

Deus suus,
Dum a multis occidit
Dis prostratus.

5 a. Saul, regum fortissime,
Virtus invicta Ionathae,
Qui vos nequivit vincere,
Permissus est occidere.

5 b. Quasi non esset oleo
Consecratus dominico,
Scelestae manus gladio
Iugulatur in proelio,

6 a. Plus fratre mihi, Ionatha,
In una mecum anima,
Quae peccata, quae scelera
Nostra sciderunt viscera!

6 b. Expertes, montes Gelbae,
Roris sitis et pluviae,
Nec agrorum primitiae
Vestro succurrant incolae.

7 a. Va e, vae tibi, madida
Tellus caede regia,
Qua et te, mi Ionatba,
Manus stravit impia,

7 b. Ubi Christus Domini
Israelque incliti
Morte miserabili
Sunt cum suis perditi:

8 a. Tu mihi, mi Ionatha,
Flendus super omnia,
Inter cuncta gaudia
Perpes erit lacrima.

8 b. Planctus, Sion flliae,
Super Saul sumite,
Largo cuius munere
Vos ornabant purpurae.

9 a. Heu, cur consilio
Adquievi pessimo,
Ut tibi praesidio
Non essem in proelio
Vel confossus pariter
Morerer feliciter,
Cum, quid amor faciat,
Manus hoc non habeat
i Et me post te vivere
Mori sit assidue,
Nec ad vitam anima
Satis sit dimidia.

9 b. Vicem amicitiae

Vel unam me reddere
Oportebat tempore
Summae tunc angustiae,
Triumphi participem
Vel ruinae comitem,
Ut te vel eriperem
Vel tecum occumberem,
Vitam pro te finiens,
Quam salvasti totiens,
Ut et mors nos iungeret
Magis quam disiungeret.

9 c. Infausta victoria
Potitus interea
Quam vana, quam brevia
Hinc percepi gaudia !

Quam cito durissimus

Est secutus nuntius,
Quem in suam animam
Locutum superbiam,

Mortuos quos nuntiat.

Illata mors adgregat,
Ut doloris nuntius
Doloris sit socius.

10 a. Do quietem fidibus,

Vellem, ut et planctibus
Sic possem et fletibus.

10 b. Laesis pulsu manibus,
Raucis planctu vocibus
Deficit et spiritus.