Acta Benedicti PP. XV 259

ut ipsa Mater, verae sanctimoniae iudex oculatissima, affirmare saepe- numero non dubitaverit in se quidem esse sanctitatis speciem, in sorore autem Anna germanam sanctitatem. Plures annos Fundatrici adstitit pia ac sollers socia in provehendo firmandoque Carmelitarum Insti- tuto, hisque in exantlandis laboribus conformis facta magistrae perfe- ctionis ac sanctitatis, illius spiritum obtinuit. Quum Sancta Mater Teresia ad codeste premium convolavit, in ulnis dilectae filiae recumbens in Domino obdormivit, atque ex illa die venerabilis Annae brachia, quasi in memoriam illius virtutum suavitatis, mirandum redoluerunt odorem. Legiferae Matri quadraginta annos venerabilis Dei ancilla supervixit et opus immane a Teresia inchoatum alacri studio ac virili pectore per- fecit atque auxit. In Galliam et in Belgium Carmelitarum familiam pro- vexit ; quatuor fundavit florentissima ipsius Ordinis Asceteria, Parisiis, Pontiniaci ac Turone ; in Belgio autem illud Antuerpiae, ubi operosam vitam conclusit. His quidem in fundationibus singularia prodidit invi- ctae constantiae et fortitudinis christianae exempla. Nullis pepercit labo- ribus, nulli indulsit quieti. Non aspera itinera, non minae haereticorum, non calumniae, non insectationes a proposito dilatandae suae religionis venerabilem Dei servam deterruere. In Illo « qui eligit infirma mundi ut « confundat fortia » spe coelesti confisa, imbecilla mulier, litterarum pene ignara, omnia, quae licet ardua, aggressa est, optatum ad finem feliciter adduxit. Praeposita regimini monasteriorum, quae fundaverat, Praesul vigilantissima, monialibus, suae vitae integerrimae exemplo, tutum christianae perfectionis iter ostendit. Sicuti « columba nidificans « in summo ore foraminis » in Deum iugiter suspexit. Theologicis non minus quam moralibus virtutibus praestans, non solum Dei et Eccle- siae praecepta, verum etiam evangelica consilia religiosissime servavit. Quoniam vero, ut Gregorius ait: « Spiritus Sanctus quo maiori luce « corda irradiât, eo abundantiori dono humilitatis ditat » virtutum omnium laudem humilitate singulari cumulavit. Maxima igitur etiam in vita san- ctitatis opinione floruit, coelestibus recreata visionibus, simulque prophe- tiae, scientiae infusae et linguarum, revelationis arcanarum rerum nec non cordium scrutationis, supernaturalibus donis insignis. Tanta pollebat prudentiae fama, ut in gravibus negotiis consilium a venerabili serva Dei petituri, cuiusvis ordinis et conditionis homines confugerent ad eam, ac Principes quoque viri et dignitate ecclesiastica insignes Prae- sules, quos inter meminisse iuvat Hispaniae Infantem Serenissimam, Palatinae Poloniae Magnates, Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalem Borgia, Antuerpiensis arcis Ducem gubernatorem, Episcopum Segobien- sem et ipsam Christianissimam Galliarum Reginam. Tandem dierum non