260 SUPER ELEEMOSYNIS MISSARUM

eidem tenetur, cum nulla adsit pretiosa ratio, quae partem accepti stipendii, a se retineri posse suadeat. Attamen ambigendum non est, quandoque dari posse alios titulos ipsi celebrationi extrín- secos, propter quos si offeratur eleemosyna communi taxa pin- guior, ille qui onus celebrandi in alios transfert, licite potest sibi, quidquid illam excedit, retinere; ea tamen conditione, ut eleemosynam manualem, iuxta morem regionis, vel iuxta taxam ab Episcopo praefinitam, sacerdoti celebranti concedat. Idque optimo sane iure, huiusmodi enim tituli per accidens solum spirituali ministerio annectuntur et sunt per se pretio aesti- mabiles. Porro huiusmodi tituli, iuxta doctrinam ab omnibus rerum ecclesiasticarum scriptoribus atque moralistis traditam plures esse possunt, atque locum habere queunt ex variis et diversis rationibus in Missis adventitiis sive lectis, sive cantatis. Siquidem quandoque eleemosyna, assuetâ pinguior, concedi solet, vel intuitu personae, scilicet propter ipsius dignitatem, vel of- ficium, vel paupertatem, vel propinquitatem vel gratitudinem s. Alphonsus lib. 4 tract. 3 de Euchar. atque in huiusmodi ca- sibus excessum communis taxae retineri posse, nullo pacto in- ficiari posse videtur.

Hanc theoricam,utpote sacris Canonibus consentaneam, S.C.C, pluries confirmavit, praesertim vero in Colonien, diei 25 Iulii 1874 super Eleem. Missarum (1). Etenim Archiepiscopo quaerenti, quid sentiendum de Parochis, quibus offeruntur eleemosynae pro Missis cantandis, sive secundum taxam ab Ordinario consti- tutam, sive etiam sponte traduntur pinguiores, num scilicet sacerdotibus, eorum vices supplentibus, tradere debeant integram eleemosynam; an potius eis fas sit, retenta sibi parte, minorem eleemosynam dare celebranti? S. C. C. sub memorata die re- spondendum censuit: Ad 3 integram eleemosynam solvendam esse, nisi morali certitudine constet, excessum communis eleemosynae oblatum fuisse intuitu personae ipsius Parochi. Atqui praeter memoratos titulos et alii recensentur, qui pariter tamquam pretio extimabiles habentur. Quando scilicet stipendium, communi maius, iutnitu laboris extraordinarii elargitur, vel quia agitur de Missa

(1) Huiusmodi quaestio prostat Vol. V I I I pag. 75.