257. De s. Iohanne Evangelista.

la. Laudes Deo concinamus,
Concinentes attendamus
Ad montes aromatum,

1 b. Unde nobis matutinus
Hos et imber vespertinus
Electorum dogmatum.

2 a. Ad sublimem caeli statum
Volans vocat ad volatum
Pullos suos aquila,

2 b. Ubi nidum collocavit
Et adultos fetus alit
Verbi Dei simila.

3 a. Ubi summa latet quies,
Ubi verbum Dei dies
Diei eructuat.

3 b. Hoc Iohannes de profundo
Toti certum traxit mundo,
Quod ultra non fluctuat.

4 a. Caelum caeli penetravit
Et celatas reseravit
Opes sapientiae;

4 a. Tamquam fulgur de sub caelo
Solo verbi stravit telo
Congressum perfidiae.

5 a. Supergressus umbram rei
Rem progressus speciei
Vidit specialiter ;

5 b. Esse rerum formam, vitam,
In auctore rerum sitam
Sensit aeternaliter.

6 a. In ipsius centro solis
Solis veri, verae prolis,
Unionem reperit.

6 b. Parem patri contemplatur
Natum et hoc attestatur
Verbis, scriptis asserit.

7 a. Hic in rivis maior rivus,
Quos divisos ex se vivus
Fons profert viventium;

7 b. Hic coniunctus vero fonti
Tanto maior, quanto monti
Fit vicinus montium.

8 a. In dilectis praelectus

Infra cenam super pectus
Requievit Domini.

8 b. Unde vase pleno hausit,
Quod ab aevo Deus clausit
Et celavit homini.

9 a. Spreto nexu maritali
Dei verbo speciali
Copulatur foedere:

9 b. Hic symmistes summi regis

Nova novit novae legis

Edicta proponere.

10 a. Cum de cruce Christus ma-
trem
Illi credit, sibi fratrem
Creat, matri filium.

10 b. Felix homo sine pari,
Hoc in dono singulari
Non admittit socium.

11a. Adoptivus speciali
Natus iste naturali
Nos per matrem filio

11b. In superna pace iungat,
Ubi nulla nos compungat
Malorum confusio.