Neapolitana 265

inter sanctos viros, quos Neapolitana urbs colebat publica veneratione, Nostriani nomen non inscripsit.

Promotor fidei adhuc instando sibi opponit : incertum sit quo tempore, qua de causa translatio acciderit ; sed eam acci- disse aliquando negari nequit. Esto reponit, nam quod sub ara maxima S. Ianuarii corpus Sancti cuiusdam viri asserva- ntur constans erat traditio, quod autem Nostriani Episcopi Neapol. essent exuviae, ceu ad rem praesentem postulatur, traditio non extabat, quod saltem ad reliquiarum identitatem probandam requiritur iuxta Io. Ferrandum, Disquisii Reliquiar., Lib, I, cap. XII, Sect. 2. Detegitur quidem epigraphe quae tamen primo perlecta non fuit ; est tandem qui deformatos ápices interpretatur. Quis iste fuerit, rectene fecerit nescitur. Epigraphe quippe ubinam modo sit ignoratur ; ideoque a peritis iudicialiter recognosci non potuit.

Ultimo tandem animadvertit ad legitimam cultus inductio- nem ex Bened. XIV, lib. II, cap. 23, num. 11 requiri « scien- tiam ac tolerantiam Sedis Apostolicae vel Ordinarii ». Ubi- nam autem ecclesiasticae auctoritatis interventio sive in depo- sitione corporis Nostriani, sive in eiusdem translatione, sive in aliquo vel minimo actu qui ad publicum referri cultum valeat?

Concludit proinde quod, licet daretur ab eo recognitionis anno 1612 Nostriani cultum floruisse, id possessionem ad- struere poterit, non autem praescriptionem, quae iuxta Urba- niana decreta ab anno 1534 indubiis documentis demon- stranda est.

Si vero de posteriori aetate sermo sit, concedit Censor plura cultus suppetere indicia, inter quae tamen connume- rare recusat Pontificium Rescriptum diei io ian. anni 1761, quod ad septennium quasdam largitur indulgentias in festo SS. Ianuarii, Nostriani et Lucii Martyrum, utpote quod dici nequit emanasse consulto a Summo Pontifice. Hoc enim tan- tummodo inscio, Nostrianus ab Officiali nedum inter Sanctos, sed inter Martyres accenseri potuit. Ceterum animadvertit omnes cultus significationes posterius inductas diu non per-