268 EX ACTIS

sentarim. Vos namque video e remotissimis quoque terrarum partibus ad hunc augustum consessum lubenter quidem açcur- risse, sed fronte simul attrita, demissoque curarum pondere ca- pite, atque animis moerore confectis propter horrendas animarum strages, quas antiquus humani generis adversarius iam edidit, quasque etiam parat maiores in posterum editurus. Vos, inquam, video ad mysticum hoc coenaculum adventasse, ut, viribus con- silnsque collatis, uberius inde veritatis ac iustitiae semen n a n - cisceremini. Nec frustra erit expectatio vestra, idque Vobis aper- tissime ostendit ipsa gravitas rerum, quae in hae Synodo erunt pertractandae.

« Porro longe absit, ut ego velim sapientissimas vestras de- liberationes praevertere, si luminosis insistens vestigiis, ab augu- sto nostro Pontifice libere iam patefactis, affirmare nunc ausim, divitem ex ea, caelestis illius seminis copiam affatim comparandi, facultatem amplissimam Vobis omnibus esse datam. Agetur enim quomodo christiani populi a putridis vitiatisque omni errorum colluvie cisternis abducti, ad limpidas atque inexhaustas Serva- toris aquas possint revocari: quomodo benefica Ecclesiae actio sive novas formas induta, sive novis instructa adminiculis vege- tior reddi possit, ut secundum eum finem, ad quem instituta est, non antea tentatos calles pervadat, atque alia identidem sibi ora adaperiat, quibus Paracleto' virtus et gratia in singula Christi corporis membra tutius ac* facilius effundi queat: quo- modo item vividae fidelium vires in unum adeo arcte sint con- stringendae, ut insanis atheismi hypocrisis impietatisque ausibus obsistere possint eosque irritos facere, imo etiam confringere ac penitus exterminare: quomodo denique, uno verbo dicam, chri- stianorum spiritus ac vita instauranda sit, ita ut ea ipsa divina luce resplendeat, qua primum in terris visa est, quum Religio haec nostra, pulcherrima ac dilecta Dei filia, aquae et sanguinis sacramento, quod e latere Redemptoris effluxerat, emaculata, a Calvario monte descendit, universo orbe, quem sibi in heredi- tatem acceperat, potitura.

« Neque aliter profecto arguendum est de maximo hoc no- stro conventu. Ecquis enim poterit mente concipere, quae et quanta ex hoc, veluti altero coenaculo, pastoralis charitas ema- natura sit? quae et quanta sapientiae vis istinc eruptura, quum non modo uniuscuiusvis animi sens a, sed et ipsius cordis af-