ANAGNINA 269

1. quod antiqua et usque modo observata computationis ra- tio difficilis, laboriosa, tricarum et discordiarum causa ma- xima sit : in qua nemo , nisi initiati , qui sunt tantum quatuor, aliquid lucis pervident ; in cuius revisione quolibet anno 4 personae, a choro discedentes per 20 dies, adlaborare coguntur ; unde fit quod nemo novus audet, imo prorsus fugit a sumendo aut revisoris aut camerarii onere : quae munera proinde in monopolium nonnullorum sive de facto sive de iure cesserunt. Praestat itaque, dicunt, involutam hanc administrationem extricare.

2. Quamdam elevant rationem aequitatis. Siquidem admissa norma anni capitularis fiet, ut novus investitus saltem per duo integra semestria inserviet , quin vel ni- lum percipiat : imo factum est (forsan pro iis quibus re- gium placitum paulo serius concessum est; quod quidem latet) ut 14, imo et 16 menses lapsi sint, quin novus in- vestitus emolumentum ullum perciperet. Hoc autem tam grave malum non modo partes , sed et Episcopus et Vica- rius generalis proclamant, ut ei mederi prorsus necesse sit. Etenim novi investiti in hac dura profecto conditione ver- sarentur, ut nihil habentes quo vivant, inservire interea deberent et expensas plurimas obire quae necessariae sunt tum pro vita , tum pro acquirendo beneficio, et sic aere alieno forsan inextinguibili, se onerare. Quod quidem aspe- rum videtur, ac, ut notat Episcopus, in posterum difficilem imo odiosam reddet horum beneficiorum provisionem.

Addas periculum quod capituli administratio in ius co- ram laico iudice aliquando rapiatur , ut solvat semestrem ratam, quam quidem percepit, sed novo investito non tribuit.

Demum irrisoriam reddi dictionem illam , quod nempe in capitulo Anagnino sint omnes distributiones quotidianae : tales enim non sunt, quae non rependuntur pro diebus et horis.

Sed haec omnia sive pericula sive incommoda, sive gra- vamina, quae ex retentione anni capitularis derivare di- cuntur, rationes quasi extrínsecas constituunt ne ab hac