272 EX ACTIS

sostomi tumulos, e quibus post tot saeculorum diuturnitatem diceres adhuc recens eloquentiae flumen prorumpere catholicae Ecclesiae agrum iterum irrigaturum. Quod vero magis ac magis solacio esse debet animosque percellere, ecce nos penes ipsam Petri personam, qui in suis legitimis Successoribus praesens adhuc ac vivus eodem, quo olim, amoris impetu eademque fide intonare videtur: Tu es Christus Filius Dei vivi; unde e caelo pariter, ubi ad Patris dexteram sedet, illud sublime Redemptoris responsum denuo exauditor: Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam ; et portae inferi non praevalebunt adversus eam.

« Quae omnia, Venerabiles Patres, in memoriam Iubet revo- casse, ut fiducia nostra, his quasi f o mentis vegetata, maiorem in modum efflorescat, ac maiore animi nostri alacritate incen- d a t u r ad opus hoc perficiendum, nempe hanc Synodum, in quam iam non dicam populorum oculi, sed spes universi orbis sunt conversae. Quae si Vobis ex una parte multas ac graves iustitiae causa, pariet afflictiones, Vosque in summas aliquando rediget angustias; ex alia quoque parte suavissimum Vobis om- nium consolationum fontem aperiet, ac laetissimis etiam triumphis viam sternet parabitque.

« Vestrum quidem est in praesens cum dolore ac fletu operi incumbere ; sed tempus postmodum veniet, testem habemus ipsum Dei Filium, quo nostros occupabit laetitia moerores; scri- ptum est enim: Amen, amen dico vobis quia plorabitis et flebitis vos, mundus autem gaudebit, vos autem contristabimini ; sed tris- titia vestra vertetur in gaudium (Iob. XVI, 20).

« Neque expectatio haec, equidem credo, Vos fallet, si mentis aciem in propositum huiusce oecumenici Concilii finem, qui in divina gloria atque aeterna animarum salute totus consistit, iu- giter intendamus; si illud potissimum satagemus, ut hoc ipsum ex tot, quae Venerandi ac Magnanimi Pii frontem exornant* gemma omnium splendidissima evadat; si denique Ecclesiae fa- sti posterorum memoriae poterunt aliquando aureis litteris com- mendare, animorum pacem, cogitationum concordiam, coepto- rum temperantiam, discussionum dignitatem, iudicii aequitatem atque deliberationum omnium sapientiam, Venerabilium Patrum corda ac mentes usque adeo rexisse, ut quae nobis retro ianuae clauduntur, quum iterum reserentur orbi universo renuntiaturae;