272 VRHBOSNEN. SEU SARAIEVEN.

lari inducendo Capituli constitutionibus. Proinde notat, hac obligatione non posse declarari eos adstrictus, qui canonici nominati sunt, hac non adiecta conditione.

In futurum vero inducere hanc obligationem, iudicat ipse nec Capitulo nec Archidioecesi, utile fore. Primum, non Capitulo, quia in Capitularibus eligendis ait, ipsum Capi- tulum de iure nihil. Archiepiscopis autem experientia teste, de facto, non tantum influere posset, ut Capitulo illi quos Capitulares vellent, adnumerentur. Deinde si in Capitulum adsciscatur qui discordiam, in eius sinum inferat, non adest facile remedium, eumdem de una domo in aliam, de uno in alium locum transferendi, prout agitur in familiis proprie religiosis.

Secundo contendit, nec ipsi Archidioecesi hoc propositum utile fore, quia in Capitulum cooptandi erunt, Archiepiscopi consiliarii, ii inter parochos qui in sacro ministerio diu ad- laboraverat. Atqui in gravi aetate vir etsi sanctissimus, difficile amplectetur vitam communem ad instar Religioso- rum, quum huic adsuescere non valebit ob diversam vitae iam exactae habitudinem.

Praeterea perpendit humanae voluntatis imbecillitatem, ut verum sit effatum « nitimur in vetitum » quamobrem, iuxta Archidiaconum, vita communis quae hactenus sponte et pacifice inter Canonicos acta est, forsan funditus turba- retur, inducta eiusdem obligatione. Unde concludit, reiecta vitae propriae communis expressa obligatione in tabulis fun- dationum, obtineri posse cum maiori profectu, ut Canonici insimul commode cohabitent in domo apposite extruenda et etiam mensa utantur communi, nisi quis gravioribus de causis legitime eximendus sit.

Non dissimili practica argumentatione utitur alius Ca- nonicus, a vita huiusmodi' communi alienus Ioannes Kos- cak. Adversos hos duos canonicos dissidentes Archiepiscopus animadvertit : « prout ex responsis videtur, duo ex quatuor meis canonicis sunt pro vita communi ducenda, duo vero contra. Ex duobus iterum, qui sunt contra communem vi-