S. Congregatio Concilii

tium: si enim hi ob defectum voluntatis pupillis aut infantibus sunt comparandi, etiam observari debet infantes et pupillos domicilium vel quasi-domicilium sortiri iuxta voluntatem tutorum seu curatorum suo- rum: quapropter, quum dementes, in themate, Pisaurum sint missi a curatoribus suis, ad diuturnum tempus, pro difficilis et forsan insana- bilis morbi curatione, profecto in loco ubi morantur domicilium ac paro- chum proprium nanciscuntur. Quamobrem dubium non esse videtur, de iure communi, curam universam et etiam funera dementium, in casu, ius esse et officium parochi Ss. Gassiani et Heracliani, cuius igitur foret et cadavera universa, nulla facta distinctione inter dementes pauperes aut divites, advenas seu proprios, ad sepulturam associare.

Verum quidem est in casu, ius commune non plene vigere, attento privilegio exemptionis ab Apostolica Sede, de consensu etiam parochi concesso : attamen quoad punctum controversum, privilegium illud invocari nequit, sive pro una sive pro altera parte, prout ex enarratis in facto, et ex eiusdem privilegii tenore, aperte liquet. Controversia enim est de associandis cadaveribus pauperum dementium, de noso- comii cella mortuaria, usque ad publicum coemeterium. Atqui de hoc privilegium non cavet, nec cavere poterat, eo quod in rerum adiunctis quae vigebant quando illud concessum est, casus id non ferebat, quum cadavera intra ipsa nosocomii septa, nempe in ecclesia vel circa eccle- siam nosocomio adnexam, sepelirentur. Hinc petitum et concessum est « di poter (il cappellano) tumulare i cadaveri nella chiesa di S. Bene- « detto, già fornita di convenienti sépulture, senza dipendere menoma- « mente dal parroco ». Si autem privilegium in casu non cavet, planum est integras suas vires exserere ius commune, quod, ut vidimus, hoc ius et onus imponit parocho loci in quo nosocomium situm est.

Ceterum etiam dato dementes, in casu, non sortiri domicilium in nosocomio, ac per illud in paroecia, sed suum servare (prout de ceteris infirmorum generibus iure constat), quod ante ingressum in nosocomium habuerant, et ideo, relate ad parochum Ss. Cassiani et Heracliani habendos esse tamquam advenas seu forenses (quod - sit obiter adno- tatum - idem parochus, qui nunc agit, acriter impugnavit in consimili causa adversus capitulum et confratres actitata, d. 14 mai 1887: Thes. CXLVI p. 223 s.), nec in huiusmodi hypothesi parochus a controverso onere exi- meretur. Nam de iure particulari, quod originem habet a quadam vetere transactione inita a. 1707 inter parochos et Capitulum cathedrale Pisau- rense - quae, quum post diuturnam observantiam, in discrimen vocata coram H. S. C. fuisset, solemnem confirmationem obtinuit, per resolu- tionem d. 14 mart. 1887 - funera forensium seu advenarum quorumcumque

ACTA, vol. I X , n.. 6. - 1-6-917, 1 8