2 7 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

quandoquidem christianae doctrinae lux gentibus illis vel prorsus erat

ignota, vel nondum plane affulserat. At non decidit eius animus, neque

idcirco debilitata est apostolici eius studii voluntas; quin potius quo acer-

biores erant difficultates, quo acrior circum quaque erat multorum repu-

gnantia, eo instantior eius labor fuit, eo vividior eius fides, eo flagrantior

caritas. Deus autem ((complevit labores i l l ius» (Sap. X, 10). Feliciter

enim evenit, ut innumerae multitudines, eius opera sudoreque excultae,

ab impura abdicata superstitione ad sanctissima Iesu Christi praecepta

reducerentur, et ad eadem suos mores suaeque vitae agendae rationem in

exemplum conformarent. Deinceps vero, decursu temporis, in Dioecesis

vestrae annalibus aureis inscribuntur litteris insignium Pastorum ve-

strorum gesta, qui praeclara non modo aedificia in sui gregis bonum

exstruxeré, sed spiritualem etiam eius profectum apostolico paternoque

studio procurarmi!, idque praesertim eifecere ut catholicam eius fidem ac

catholicas morum normas pro viribus tutarentur. Quorum in numero com-

memorare libet Gebeardum I, strenuum ecclesiasticae disciplinae chri

stianaeque vitae integritatis adsertorem, qui providentissime Dei Numi-

nis consilio ad divi Petri solium evectus, Victor II nominatus est, ac

gravi tempestate agitatam universam gubernavit Ecclesiam.

Celebria pietatis, caritatis ac divini humanique cultus instituta

S. Villibaldi eiusque successorum operam consecuta sunt; quae ad no-

stram usque aetatem ita provecta fuere, ut multum profecto ad Dioecesis

vestrae prosperitatem spiritualeque incrementum conferrent. In quibus

peculiari modo recordari operae pretium est institutum istud a doctissi-

mo viro conditum Carolo Augusto von Reisach, qui primum Ecclesiam

vestram, deinde Monacensem moderandam suscepit, atque ob egregia

promerita sua Romanae Purpurae maiestate insignitus est; Eystettense

dicimus altioris philosophicae ac theologicae disciplinae institutum, quod

et ob doctrinae perquirendae navitatem, et ob adhibitam diligentiam in

èonformandis ecclesiastico spiritu discipulis nullo non tempore floruit,

quodque, dum tristissima in Germania ((culturae luetatio » Catholicam

adversus Ecclesiam habebatur, dumque per proxime elapsos annos túr-

bida itidem saeviebat procèlla, sacrorum alumnis non modo ex ceteris

•quoque Germaniae Dioecesibus suas ianuas patere voluit, sed iis etiam ;

•qui ex aliis terrarum partibus profugi essent.

Dilectissimae quoque Dioecesi vestrae haud defuere quidemaerumno-

sáe periclitationes, quae si graves ei iacturas pepererunt, eius tamen vim

virtutemque restinguere non potuere; quin immo eadem, present iss imo

Omnipotentis Dei praesidio munita, ex hisce periclitationibus rerumque

angustiis nova veluti iuventute redintegrata evadit. Ita quidem ut