TARRACONEN. 277

is qui sciret se ob suam culpam semestri iam privatum iri aut saltem privari posse, neque etiamsi reditus diutius pro- crastinet, tamen maiori poena mulctari valere, ab ulteriori absentia non deterrebitur, et reditum forsan diutius difieret.

Ex altera vero parte littera capitis Tridentini contra- riam sententiam suadere videtur. Namque cum Concilium dicat: « alioquin anno primo unusquisque privetur dimidia > parte fructuum, quos ratione praebendae ac residentiae fecit » suos » haec verba absoluta ratam temporis adsignificare non apparent; imo eam forsitan excludunt. Quandoquidem si a negligente amittenda est dimidia praebendae pars, quam ipse, etiam ratione residentiae* suam fecerit, iam vi- deretur sermonem esse de eo qui plusquam dimidium anni resederit, et tamen (cum tempus conciliare non observave!- rit) in dimidia parte fructuum mulctandum veniret, et sic reapse amitteret fructus quos ratione etiam residentiae SUQS fecerit. Et hic sensus forsan' confirmatur a subsequenti in- ciso: - ibi - « quod si eadem usus fuerit negligentia pri- » vetur omnibus fructibus quos eodem anno lucratus fue^ » rit, > quos nempe, ut non inconcinne potest supponi, per praesentiam et interessentiam suos fecerit.

Ulterius cum dicat Tridentinum: « non licet ultra tres menses abesse; alioquin etc. » iam ex contextu, verbum alioquin importat et aequivalet huic propositioni: < si vero absens fuerit ultra tres menses etc.; > quo in casu rata temporis excludi videretur: nullo modo enim ea adsi- gnificaretur.

Demum admissa poena pro rata temporis absentiae, res et implicatior et indeterminata prorsus videretur. Siquidem pone ut quis absens fuerit tres menses, ultra illos permissos; et iam quaerendum veniret, num talis puniendus esset so- lummodo ob tres menses absentiae, vel potius ob sex: et videretur utique, iuxta hanc theoriam de rata temporis, ta- lem esse puniendum ob tres menses tantummodo , non ob sex; quia tribus prioribus mensibus legitime abfuit: suppe- tebat enim ei canonica ad hoc facultas. Verum admisso hoc