SAVONEN. ET NAULEN. 283

ob odium plebis eam dimisit, sibi reservans annuam libel- larum quinquaginta pensionem. Episcopus pensionem ratam habuit; et insuper assignavit parocho dimissionario alias li- bellas annuas centum triginta, desumendas ex reditibus pro parochis in senectute constitutis.

Post haec, obtento per apostolicas litteras pensionis in- dulto super dimissa paroecia, constitutoque qui penes patrios lares sua gereret negotia, sacerdos Antonius de licentia Episcopi Americam petiit, ibique viginti circiter et octo annos moratus est.

Porro huic ita absenti, usque ad primum semestre an- ni 1869, soluta quidem fuerunt tum pensio, tum subsidium 130 libellarum; ast ab eo tempore, translato ad metropoli- tanam Taurinensem sedem illius temporis Episcopi Riccar- di, immediatus eius successor sacerdoti Antonio significavit, ipsum haud amplius aut pensionem aut subsidium percepta- rum fore, nisi, mutato consilio, Americam deserens, in dioe- cesim propriam remearet. Ipsi autem a dioecesi adhuc longe absenti, nihil amplius de facto solutum fuit, atque ita res processerunt, tum sub immediato successore Episcòpi Ric- cardi, tum sub hodierno Antistite.

Rebus sic stantibus, parochus dimissionarius anno 1884 in Italiam reversus est: atque illico per se ipsum apud cu- riam episcopalem instetit, ut pensionem et subsidium con- sequeretur non modo pro volventibus annis, sed etiam pro antecedentibus. Antistes contra expostulanti respondit: nihil eidem competere pro tempore suae absentiae. Pro futuro, quatenus in Dioecesi permaneat, ius habere tantum ad pen- sionem, minime vero ad annuam praestationem , ex capsa veterum Sacerdotum hauriendam.

Disceptatio Synöptica.

IURA PAROCHI DIMISSIORARII. Patronus favore sui clientis animadvertit in primis, pensionem alimentorum titulo sa- cerdoti Antonio censeri debere relictam, sive huiusmodi pen- sionis natura perpendi velit, sive modus quo ab Episcopo