S. Romana Rota 285

« chiamano Marimla e Delayap, lasciati nel suo tes tamento a detta

« provincia o convento da donna Lucia Gumamela. . . la quale fondò cap-

« pellame sui detti terreni ». Ex quibus clarissimis formulis desumitur,

quod bonorum dominium non tr ibui tur ecclesiae, parochiae aut mis-

sioni, sed praecise conventui. Unde concludendum est bonorum illorum

dominum ess^ conventum, quod eo magis dicendum est, quia tituli

domini i horum bonorum petiti ,sint a provinciali Augustinianorum, et

ab ipso exhibiti, et cum eo compositio sit facta. Certe, si bona fuissent

parochiae, aut missionis, tituli dominii vel ab episcopo peti debuissent,

vel ex archivio parochiae, au t missionis extrahi ; et ab episcopo au t

parocho exhiberi, et cum his compositio fieri debuisset, non cum pro-

curatore Provinciae.

5. His adiungenda est iongissima observantia et praescriptio, quae

decurr i t ab an. 1679, quo factum fuit legatum, usque ad an. 1771, quo

P P . Augustiniani e sedibus suis et bonis eiecti sunt . In hoc enim lon-

gissimi temporis spatio, bona, de quibus agitur, adminis t rata semper fue-

run t ab Augustinianis, et habita semper fuerunt uti bona Augustinia-

norum, non ut bona parochiae, au t missionis. Quod clare demonst ra tur

ex actis capitulorum S. Provinciae SSmi Nominis Iesu. Sic in capitulo

an . 1695 s tatutum est, quod, praedium de Delayap adminis t raretur a

Provincia, cuius erat. In capitulo 1699 administrat io commissa est Priori

conventus de Candaba cum onere celebrandi missas adnexas, Provin-

ciaeque decimam redituum par tem solvendi. In capitulis 1704, 1710, 1725

singulis Conventibus Provinciae, non excluso Conventu de Candaba,

taxae impositae sunt in utilitatem Provinciae. In capitulo an. 1784 ob

gravia adiuncta persecutionis exortae contra regulares, administrat io,

imo et dominium bonorum loci Candaba Conventui Manilensi t radi ta

sun t cum onere adimplendi missarum onera. Ex hac observantia ori tur

favore P P . August inianorum praescriptio quasi centenaria, quae iuxta

notum axioma iuridicum, constituit meliorem ti tulum de toto mundo.

Neque contra hanc praescriptionem quidquam valet possessio dictorum

bonorum a parochis saecularibus habi ta ab an. 1771 usque ad an. 1829,

vel etiam 1854; haec enim possessio nul lam vim habere potest adversus

P P . Augustinianos ob rat iones adductas superius, quando agebatur de

dominio bonorum clausulae 115. Igitur omnia bona utr iusque clau-

sulae P P . Augustinianis res t i tuenda sunt .

Quod spectat ad fructuum rest i tut ionem, Patres dixerunt ius

commune esse a t tendendum. Proinde si agatur de fructibus perceptis

post pet i tam a P P . Augustinianis resti tutionem in integrum, omnes

fructus sunt res t i tuendi : quod extendendum est ad fructus etiam