etiam in variis suis scriptis , tam-

quam falsam perpetuo improbarunt;

et ad eam referendam, inter alia,

haec monere solent:

1.° » Videri, secundum illam tra-

ditionalistarum doctrinam; omnem

veritatum ordinis naturalis cognitio-

nem revocari ad actum fidei, atque

ita tolli essentialem illam quae exstat

inter fidem et rationem differentiam.

Atqui, rationis vsus (uti monuit Sa-

cra Indicis Congregatio) praecedit

fidem, et ad eam hominem ope reve-

lationis et gratiae conducit.

2.° » Videri consequi ex eadem

illa doctrina, humanae menti abne-

gandam esse vim naturalis luminis,

quod ei sufficiat ut ad cognitionem

veritatum moralium pervenire pos-

sit ; ideoque et videri doctrinam

hanc propius accedere ad errores

Baii, Calvini etc. , qui in statu na-

turae lapsae vires rationis, quod ad

veritates morales attinet, penitus

extinctas esse docuerunt; atqui ex

S. Scriptura et communi SS. Patrum

et theologorum consensu apertissi-

me constare, hominem rationis usu

fruentem naturali suae rationis lu-

mine, absque ullo revelationis su-

pernaturalis et gratiae auxilio, posse

cognoscere atque etiam demonstrare

plures veritates metapbysicas et mo-

rales, inter quas existentia Dei et im-

mortalitas animae sint recensendae.

Sedulo quoque monent hic professo-

res Lovanienses, omnino tenendum

esse, ut ne ipsa fides concutiatur,

exstare quaedam fidei preambula,

eaque naturaliter cognosci; atque ibi

x m. 285

recitant S. Congregationis Indicis

declarationem illam , qua dicitur :

Ratiocinatio Dei existentiam, animae

spiritualitatem, hominis libertatem ;

cum certitudine probare potest. Fides

posterior est revelatione, proindeque

ad probandam Dei existentiam contra

atheum, ad probandam animae spiri-

tualitatem ac libertatem contra natu-

ralismi ac fatalismi sectatorem, alle-

gari convenienter nequit.

3.° » Videri porro consequi ex ea-

dem illa doctrina, dicendum esse,

ad cognitionem veritatum ordinis

naturalis absolute necessariam fuisse

revelationem supernaturalem; atqui

hoc adversari communi theologo-

rum sententiae, qui ibi non agno-

scunt nisi moralem istiusmodi reve-

lationis necessitatem.

» Haec igitur, inter alia, Eminen-

tissime Princeps, contra eam tradi-

tionalistarum doctrinam ore et scri-

pto monemus, atque inde a primo

eius ortu monuimus.

» Quodsi ab una parte humanae

rationis vires tuemur, ab altera ta-

men parte profitemur , sicut iam

supra innuimus, nos in ea esse opi-

nione, ut putemus non esse huma-

nae menti tribuendam omnimodam

illam spontaneitatem sive absolutam

independentiam, quam ralionalistae

eidem tribuunt; sed de mente hu-

mana sic sentimus : Mens humana

vi pollet interna sibique propria;

per se et continuo actuosa est; at-

tamen, ut homo hac mente praeditus

perveniat ad expeditum usum ratio-

nis, opus habet externo aliquo in-