rantiae absolutae constitutus fuisset,

numquam sola vi sua ex hoc igno-

rantiae statu exire potuisset. nec

unquam ( posita eadem naturae con-

ditione , quae nunc est ) sine Dei

interventu, quocumque tandem mo-

do iste interventus concipiatur, per-

venire potuisset ad eum rationis

usum, quo principia aut praecepta

religionis naturalis cognovisset.

«Caeterum nostram hac de re sen-

tentiam adnumerandam esse arbitra-

mur inter eas quaestiones, quae a

philosophis catholicis libere dispu-

tantur. Verumtamen R. D. Lupus,

canonicus Leodiensis, in opere quod

inscribitur : Le traditionalisme el le

rationalisme examinés au point de vue

de la philosophie et de la doctrine

catholique, nostram sententiam sive

doctrinam erroris theologici insimu-

lare non dubitat, et asseverare eam

nexu tudivulso cohaerere cum per-

versis doctrinis Baii et Calvini, atque

aperte repugnare doctrinae catholi-

cae Sacrae Scripturae, et communi

Patrum et theologorum sententiae.

Quas criminationes in quadam epi-

stola, nuper in Belgio louge.lateque

propagata, sua auctoritate approba-

re et firmare visus est R. P. Perrone.

» Norunt tamen illi scriptores sen-

tentiam, quae ab ipsis tam iniuriose

notatur , a multis auctoribus vere

catholicis et doctis non tantum in

Belgio, sed etiam in Gallia, in Ger-

mania, in Italia propugnati; sciunt

eam ut veram haberi ab Episcopis

non paucis, et a pluribus theologis

et philosophis, Sedi Apostolicae ac

ix m. 287

sanis doctrinis addictissimis. Et no-

tum pariter est, eamdem sententiam

in multis seminariis aliisque scholis

catholicis cum assensu Episcoporum

tradi atque doceri.

« Sed iam, post expositam nostram

in controversia hac re sententiam,

humiliter petimus ut nobis liceat,

Eminentissime Princeps, sequentes

propositiones S. Indicis Congrega-

tionis subiicere iudicio:

1.° » An licet auctoribus catholi-

cis, in disquisitone mere philosophi-

ca de vi nativa rationis humanae ,

docere: Deum, si voluisset, potuisse

quidem ita condere hominem, ut is,

ipsa sola suae rationis vi et ope

veritatum ordinis naturalis menti

eius inscriptarum, nullo praeterea

indigens quocumque tandem exter-

no intellectuali auxilio, pervenisset

ad expeditum usum rationis: - videri

tamen potius dicendum , hominem

nunc ita nasci, ut ad expeditum il-

lum rationis usum obtinendum prae-

terea indigeat externo aliquo intel-

lectuali auxilio, quod tamen non sit

habendum tamquam efficiens causa

per quam perveniat, sed tamquam

mera conditio sine qua non possit

pervenire ad eum rationis usum, qui

illi sufficiat ut distinctam Dei et ve-

ritatum moralium cognitionem sibi

comparare queat?

2.° » An licet auctoribus privatis,

privata sua auctoritate, eam senten-

tiam censura notare asserendo, illam

cum perversis Baii et Calvini doctri-

nis cohaerere, atque S. Scripturae,

unanimi Patrum et theologorum sen-