288 AQUÉN.

diebus ante matrimonium questam fuisse,, se ad nubehdam a matre cogi, b) illam die ante celebrationem proximo apud materteram Rosam Long caenantem cum sponso, ab ipso alapo percussam fuisse, eo quod dixisset se invitam nubere, c) die autem matrimonii dum ornatus nuptiales indueret priusquam se conferret ad aedem municipalem et ecclesiam, de sponso adveniente dixisse. Ecce advenit monstrum! d) illam absolute renuentem adire magistratum civilem a matre et ma- teriem vi tractam fuisse, e) immo in limine domus muni- cipalis e manu patris effugientem a matertera vi pulsam fuisse f) cum lacrymis et quasi terga vertentem emisisse consensum coram magistratu, g) et tandem coram parocho eadem tristitia et desolatione toto tempore ceremoniae cor- reptam permansisse.

Imprimis probationes sunt insufficientes. Tres testes tan- tum producuntur qui haec deponunt, nempe Teresa Long, mater actricis, Rosa Long matertera, et Fortunata Bosc. Iam vero Teresa Long iuramentum non emisit, et « testis iniu- ratus non probat » iuxta axioma, manent ergo tantum duo, quorum una praesumi potest nimis actrici favorabilis et al- tera parum confert ad elucidationem quaestionis.

Remanet confessio extraiudicialis matris tantum. Ex illa erui possunt omnia quae ab advocato proferuntur. Concors est depositio actricis, quae tamen dubiam fidem tantum me- retur. Ergo concludendum videtur quod metus gravis, qualis a patrono Fortunatae describitur, si « tempore matrimonii revera extiterit, non probetur a testibus eo fine productis ».

Pergit demum patronus actricis ad ea quae hoc matri- monium sequuta sunt ; et hoc duplici ex fine ; nempe ut in antegressis dicta de metu, adminiculis et coniecturis con- firmet et simul ostendat matrimonium metu contractum non fuisse, cohabitatione spontanea vel consensu conva- lidatum.

Primo loco citat sententiam communem de necessitate renovationis consensus coram parocho et testibus quoties- cumque impedimentum metus est publicum. Verum in casu