286. De sancto Martino.

1 a. Confessorem sanctissimum,
Sacerdotem dignissimum
Recolat ecclesia;

1 b. Voce laeta, vita munda
Laudet gaudens et iucunda
Martini sollemnia.

2 a. Natus hic de Pannonia,
Nutritus in Italia,
Militavit Caesari.

2 b. Hostis cessit et se dedit,
Quod Martinus Deo credit,
Sicque vicit Caesari.

3 a. Hic adhuc catechuminus,
Testis est ipse Dominas,
Pallio dimidio

3 b. Pauperem cooperuit.
O Deus, quantum caluit
Amoris incendio,

4 a. Quem nec pressit vis algoris,
Nec repressit frons pudoris
Pro truncato habitu!

4 b. Quid vellet veste duplici,
Qui hoc egit de simplici
Tactus sancto spiritu?

5 a. Tres defunctos suscitavit,
Trinitatem designavit
Hoc facto per omnia.

5 b. Matrem fecit is fidelem
Patrem linquens infidelem
In sua perfidia.

6 a. Haereticos expugnavit,
Pestes, morbos effugavit
Eiecit daemonia.

6 b. Fanum fregit et idola
Conversa gente dyscola
Dei ad obsequia.

7 a. Ad pontificatum tractus
Deridentem suos actus
Cognovit in spiritu.

7 b. Sedem tamen praesulatus
Obtinuit vir beatus
Briccio pro libitu.

8 a. Sacramenta dum tractavit,
Super caput rutilavit
Eius globus igneus;

8 b. Ignis ignem figurabat
Caritatis, quo flagrabat
Vir totus empyreus.

9 a. Iste fulsit miris signis
Operibus dignus dignis,
Quorum tanta copia,

9 b. Quod deseret referentem
Prius prorsus et legentem
Dies, quam materia.

10 a. Urbs Turonis, urbs beata,
Tanti tantum sublimata
Patroni praesentia,

10 b. Hoc gaude privilegio,
Ceteri secundario
Ex huius memoria.

11a. O Martine, Galliarum

Decus, decor, lumen clarum,
Toti mundo cognitus,

11b. Peccaminum tu veniam
Obtineas et gratiam
Nobis sancti spiritus.