THEANEN. 291

eique etiam nunc se submittit. Haec sunt quae pro re sua capitulares proponunt, quibus nil addendum esse videtur.

I U R A P O E N I T E N T I A R I I . E X adverso autem sequentia cum canonico Poenitentiario opponi possunt. Bonifacius VIII cap. un. de cler. non resid. VI, quam legem renovavit Conc. Trid. sess. 24 c. 12, Be ref. postquam statuit distributio- nes quotidianas tantum deberi praesentibus, sic prosequitur: « Qui vero aliter de distributionibus ipsis quidquam rece- perit, exceptis illis quos infirmitas seu iusta et rationabilis corporalis necessitas, aut evidens Ecclesiae utilitas excusa- ret, rerum sic susceptarum dominium non acquirat, nec fa- ciat eas suas; imo ad omnium restitutionem, quae contra huiusmodi constitutionem nostram perceperit, teneatur. Be distributionibus etiam pjro defunctorum anniversariis lar- giendis idem clecerminus observandum. » Porro quoad haec ultima verba bene hoc observat Barbosa, in h. c. n. 23: « Apertissime probat textus, omnia supradicta circa distri- butiones quotidianas esse quoque intelligenda circa distribu- tiones pro anniversariis defunctorum largiendas, ac proinde quemadmodum in tribus casibus hic exceptis quotidianas li- cet absentes lucrantur distributiones, ita etiam in iisdem casibus istas pro anniversariis absentes iuste percipiant. » Atqui sub causa utilitatis Ecclesiae, venire etiam Canoni- cum Poenitentiarium, dum actualiter audit confessiones, do- cet inter alios Bevoti, Instit. iuris eccl. L. II t. XVIII, § 10; hinc et ipse in casu ius habet distributionibus fruen- di pro anniversariis defunctorum concessis.

Quod generaliori etiam ratione firmatur ex Conc. Trid. sess. 24. 8. Be reform. Ubi hoc amussim statuitur : Qui, Poenitentiarius, dum confessiones in Ecclesia audiet, in- terim praesens in Choro censeatur. Concilium Tridentinum igitur absolute decernit, Poenitentiarium teneri ut praesen- tem in Choro dum revera audit Confessiones in ecclesia ca- thedrali, nec ullatenus distinguit inter distributiones quoti- dianas et extraordinarias sive fixas sive incertas. Iamvero notissimum est iuris axioma, quod, ubi lex non distinguit »