292 CIVITATIS CASTELLI

commorationem in aula concursus, ab examine et approba- tione excluderetur. At hisce non obstantibus cum canonicus Minio una cum recurrente approbationem retulerit, idem contra malam examinatorum relationem suas quaerimonias coram S. C. C. elevavit.

Disceptatio Synoptica.

QUAE FAVENT PAROCHO ORAZI. Parochi instantiam irra- tionalem aut excessivam haud esse, patere ex praescriptione a S. C. C. edita, quae ad rem statuit ut certum idemque omnibus spatium temporis constituatur, intra quod casus résolvant, quaestionibus respondeant, conciunculam com- ponant. Quam praescriptionem fuisse primum ordinariis communicatam per litteras encyclicas diei 10 Ianuarii 1 7 2 1 iussu Clementis XI a S. C. C. exaratas atque iterum per Constitut. Cum illud Benedicti XIV. Eandem vero esse iustissimam dubitari non posse; iustitia enim in identitate, seu in quadam aequalitate vel absoluta vel relativa, idest pro iure uniuscuiusque consistit ex lib. 3 de reb. red. et D. Thoma 2, 2, 58, il. Hanc aequalitatem semper, sed maxime servandam ac attendendam esse in materia de qua agitur. Etenim in concursibus longius spatium temporis uni prae altero concessum, plurimum conferre potest ad confe- ctionem operis.

Unde iustum non apparere, ut uni tot horae, alteri vero plures assignentur ac permittantur. Hoc enim non modo iustitiae aequalitatem offenderet, sed et acceptionem perso- narum evidenter importaret, ius tertii laederet, ipsius con- cursus conceptus esset subversivum, et merum favorem cum facili et exquisito alterius aut plurium gravamine, seu re- probatione sub aspectu legalitatis induceret.

Iam vero in themate certum esse, ait parochus, ex ca- nonici Minio arbitrio, aequalitatem temporis non fuisse ob- servatam: asserit enim quod sub vesperas petita sit ab utroque concorditer prorogatio temporis usque ad horam 9 pomeridianam: se autem observavisse tempus, et hora nona