Oneris Missarum 293

tionis erant de praecepto, non immutare cultum divinum, sed dispensare tantum fideles ab obligatione audiendi Missam, ut S. Congregatio Rituum decrevit die 23 maii 1798, adiecta videlicet clausula : circa functiones ecclesiasticas nihil innovetur.

Immo Benedictum XIV, supprimentem nonnullos dies festos in Sicilia, liberasse tantum fideles a praecepto abstinendi ab operibus servilibus, obligatione manente audiendi sacrum : et quamvis idem Pontifex in quibusdam Poloniae provinciis die 1 septembris 1745 dispensaret ab obligatione audiendi sacrum, adiecisse tamen: non intendimus aliquid innovari tam quoad

servitium chori, quam quoad celebrationem divinorum offi-

ciorum.

Quam quidem limitationem adiecit etiam SSmus Pater die 6 septembris 1853 c u m m Sardinia dies festos de prae- cepto reduxit, edicens: « Hac vero festorum dierum imminu-

tione nihil innovatum volumus ac mandamus circa sacram

liturgiam in ecclesiis servandam » : eamque generatim fuisse

constantem RR. Pontificum voluntatem edixit in Epistola ency- clica diei 3 maii 1858.

Iamvero est animadversum, ad normam huius iuris colli- neare quoque in themate consuetudinem, cum constaret ab anno 1741 usque ad annum 1844 Missas fuisse celebratas in altari capellaniae etiam diebus festis, qui fuerant suppressi ; et ab anno dumtaxat 1845 et deinceps celebratas fuisse diebus tantum festis de praecepto.

QUOAD TERTIUM DUBIUM CONTRA CAPELLANUM est animad- versum totam quaestionem pendere ab interpretatione volun- tatis fundatoris, an scilicet per duplam Missae eleemosynam significare voluerit fundator duplum eleemosynae realis quae pro temporum varietate danda esset celebranti, vel significare voluerit duplum eleemosynae, quae tunc tantum vigeret, ita ut Capellanus deberet percipere constanter decem obolos supra eleemosynam Missae. Cum itaque haec esset quaestio tantum voluntatis, est animadversum finem primario a fundatore inten- tum fuisse suffragia animae propriae, secundario autem pro-