AiCulana

Asculano non cadit sub praefata regula. Nam inibi deletae

sunt consuetudines quantumvis diuturnae optandi pinguio-

res praebendas ; dum e contra ius optandi Capituli Asculani

non nititur nuda consuetudine, sed duabus Bullis Pontificiis,

nempe Bonifacii IX an. 1394 et Gregori i XI I an. 1 4 1 1 .

Quin obiiciatur eodem iure esse censendum privilegium et

consuetudinem relate ad citatam regulam ; reponit enim quod

haec regula, utpote abolitiva iurium iam quaesitorum, est

stricte interpretanda, quia res est de odiosis. Neque dicatur

eamdem regulam extendi etiam ad privilegium per verba :

« nec non privilegia etiam in limine fundationis concessa et

indulta Aposto l ica circa e a » ; haec enim verba non refe-

runtur ad ius optandi, sed potius ad privilegium concessum

a S. Pontifice conferendi beneficia. Scatet id ex contextu :

in prima enim parte abolentur consuetudines optandi prae-

bendas, in secunda autem indulta circa ea (non praebendas

sed beneficia) scilicet « privilegia etiam disponendi de huius-

modi beneficiis ». Hoc sensu ait intelligi etiam a Riganti

(Comment, ad Reg. IX Cane. Ap., § J, n. 41).

Sed etiamsi, urget advocatus, consuetudo et privilegium

in casu aequiparentur, attamen quaecumque optio proscripta

non est in mensibus Papalibus. Auctores, inter quos Rigant i

(loc. cit.), hanc distinctionem invexerunt in praefata regula

explicanda. Ve l praebenda, quae optatur certo canonicatui

est adiuncta, et tunc, cum ipsa individuum aliquod efformet

cum canonicatu, optioni obnoxia esse nequit, sed conferenda

est ab eo cui canonicatus collatio pertinet in mensibus A p .

nempe ab A p . Dataria. V e l praebenda optanda ita est dis-

iuncta a canonicatu, ut modo ab uno, modo ab alio pos-

sideatur, et tunc nulla repugnantia habetur inter Datar iam

A p . et ius canonici antiquioris optantis pinguiorem prae-

bendam ; nam hic, retento canonicali titulo, vacantem optat

praebendam, ea dimissa a se prius possessa, quam A p . Da-

taria conferet una cum vacante canonicatu.