3o2 Ex S. 'Congregatione Concilii

Dubium. An sit praestandum SSmo consilium pro dis-

pensatione a matrimonio rato et non consummato, in casu.

Rescriptum. S. Congr . Concilii, re sedulo perpensa, die

24 Martii 1906 respondendum mandavit :

Affirmative ad cautelam ( i ) .

Colliges. i° . Concors ac iurata utriusque coniugis depo-

sitio potissimam constituit in causis matrimonialibus probatio-

nem, eo vel magis si testimonio septimae manus corroboretur.

2°. Quae concordia maiorem probandi vim acquirit, si

assertiones conveniant quoad facti substantiam, discrepent

vero quoad accidentalia.

3 0. Caeterum collusio non est facile admittenda, quum

praesumi nequeat, nisi intercedente solida suspicandi ratione,

coniuges, qui propriae conscientiae consulere cupiunt, aucto-

ritatem ecclesiasticam in re tam gravis momenti decipere

velle.

( i ) Quidam, innixi etiam animadversionibus Consultoris necnon Defensoris matrimonii, hodiernam resolutionem ita interpretati sunt, ut dispensatio matri- monii rati et non consummati concessa sit absolute, et illud ad cautelam refe- ratur ad sanationem actorum, quae vitio nullitatis laborare videntur ob omis- sionem defensoris vinculi matrimonialis. At e contra tenendum est ipsam ma- trimonii dispensationem concessam fuisse non absolute sed ad cautelam, quatenus nempe Patres censuerunt in casu adesse grave dubitandi motivum circa nulli- tatem coniugii propter defectum consensus ex parte mulieris, quae haud obsistens secuta est proprium raptorem et amasium. Secus enim S. Congregatio respon- dere debuisset: Praevia sanatione actorum ad cautelam, affirmative ; uti in eius more est. Iamvero, ut bene animadvertit ipse Consultor, Benedictus XIV in sua Const. Dei miseratione praecepit deputare Defensorem sacri vinculi sub poena nullitatis processus, at dumtaxat in causis circa validitatem vel nullitatem matrimonii, non autem in causis eiusdem dispensationis. Utique S. Congregatio, etiam in causis dispensationis praecipit observantiam formae, quae in praefata Bulla Benedictina necnon in lstruct. eiusdem S. C. die 22 Aug. a. 1840 con- tinetur, at, quoad sciamus, minime sub poena nullitatis actorum, si secus factum fuerit. Id enim nedum ex hodierna resolutione, quae de actorum sanatione ne quidem verbum facit, arguitur, sed etiam ex ipsa rei natura; nam declaratio nullitatis matrimonii ex iustitia, dum e contra dispensatio ex gratia procedit (N. R.).