FIRMANA 307

limitant, ut apud Tondutum loc. cit. « Ex hoc Rebuffus cons. 125 colligit regulam generalem, quod pensionarius te- netur ad onera pensionis quando onus respiciat ecclesiam, secus si personas respiciat, quod dicit esse notandum. Ideo pensionarius non tenetur ad expensas pro reformatione ab- batiae, nec ad reparationes, nisi in subsidium etc. » Cum igitur in themate tres parochos se paratos exhibuerint ad sumptus conferendos pro expensis a beneficii rectore factis ad iura abbatiae contra Municipium vindicanda, iam dicen- dum esset, illos debitum suum agnovisse, neque ad alia per- sonalia onera cogi debere.

Inepte autem invocari dicunt fructuum imminutionem in posterum verendam ; nam « cum beneficiatus sit dominus fructuum, eius damno cedere debet illorum, diminutio non pensionarii ; eodem modo quo e converso eius commodo ce- deret augmentum, absque quod pensionarius de illo partici- pationem aliquam praetendere posset, cum augumentum et diminutio domini sint. » De Luca De Pensionibus disc. 91, num. 4.

Neque melius confugere videtur parochus Artesi ad con- gruae defectum. Ex ipsius enim confessione, omnibus one- ribus persolutis, salvae semper remanent libellae 1611,39, idest illius summae fere triplum, quae a Concilio Tridentino parochis assignatur, quaeque adhuc hodie in parvo oppido probabilius sufficiens ad vitam dicenda est. Praeterea de in- certis emolumentis hic ratio habita minime fuit, de quibus licet alii contrarium sentiant, docuit S. Rotae Auditorium in Vicentin. Congruae 23 Ianuarii 1754, coram Bussio, et in Asculana Restaurationis ecclesiae et domus parochialis 22 Iunii 1789, coram Paracciano : « additamentum nec levius item faciendum est ex emolumentis, quae stolae nuncupan- tur . Nam ea quoque in computationem congruae venire de- bere, nihil ea res dubitationis habet. »

Trium autem parochum miseram conditionem perspectam esse dicendum est, atque ex ipso facto concessionis pensio- nis ab Archiepiscopo et a Supremo Principe fuisse compro-