i a n u e n . 311

in suis ecclesiis, nisi de licentia Ordinarii et ex causa pu- blica ab eodem probata exponere solemniter SSmum Eucha- ristiae Sacramentum et cum ipso populo benedicere. » S. Con- gr. Ep. et Regularium die 10 Decembris 1602* S. Cong. Concilii in Neapolitana 17 Augusti 1630* S. Cong. Rituum in Firmana 22 Ianuarii 1701. Quae insuper comprobari autumat ex alia S. C. C. resolutione relata a Ferraris V. bened. n. 20. Supplicante enim Procuratore generali Capuc- cinorum declarari: « 1. An regulares dicti ordinis requisiti ab agrorum dominis possint absque licentia parochi benedi- cere agros, maledicere locustas, et bracos, et ceteros huius- modi vermes: » et quatenus affirmative « 2. An in huius- modi functionibus peragendis uti possint stola absque licen- tia parochi: » die 28 Augusti 1688 respondit: ad utrum- que negative. Si igitur absque parochi licentia agrorum be- nedictiones a regularibus et nominatim a P P . Capuccinis pe- ragi nequeunt, a fortiori solemnis navium benedictio ipsis competere nullimode dicendum est. Nam « non possunt re- gulares deferre pluviale vel stolam extra propriam eccle- siam, > ut docet Canestri in sua iurisprudentia parochorum tit. 3, cap. 4.

Observat praeterea, quam plures functiones, quae non sunt de iure mere parochiali, peragi tamen haud posse a quolibet sacerdote, et in quibusvis rerum adiunctis. Etenim inter functiones non de iure parochiali, quamplures extant quae ad parochum spectant, ita ut sine eius licentia, aut Ordinarii perfici nequeant. Id docent communiter canonistae, inter quos notissimus Berardi : « Quemadmodum vero exem- plo sacramentorum a Christo institutorum, Ecclesia iure suo sacramentalia quaedam instituit, ita factum est ut ea sacra- mentalia parochorum officio eo reserventur magis, quo pro- pius accederent ad sacramenta, parochorum ministerio re- servata. » Comm. diss. 6* c. 2. Quae doctrina decretis SS. Congregationum firmatur, praesertim SS. Rituum diei 10 Ia?iuarii 1704 ad dub. 22. Unde concludit Ioannes Berengo, in suo Enchiridion parochorum art. 6, § 185 quod « nullus