3i2 APPENDIX III. cit. amplectuntur, et praesertim Barbosa in alleg. 38. num. 26. et 27. atque in capit. 6. dict. sess. 24. num. 27. et 29. Mona- cen, in formular, leg. t. 2. tit. 13.

form. 3. Bonacin. disp. 7. quae- st. 3. punct. 6. prop. 2. et Vane- spenius in iur. eccl. unio. tom. 2. p. 2. sect. 1. tit. 10. «iim. 19.

Quaestio igitur tota facti est, utrum scilicet suspensio, qua te- nebatur parochus Pivetau, esset necne nota paroeciae Roche-Ser- viere, vel saltem aliquibus ex eadem: haec autem circumstantia quae rei substantia constituit, licet non satis aperte ex episcopi relatione colligatur, attamen in- tercessisse videtur, quum alteri presbytero paroecia fuerit dele- gata eo ipso die 15. iunii 1846, quo suspensionis decretum prola- tum est. Ex quo facto praesumi quam probabiliter potest, suspen- sionem parochi plures saltem e paroecia non latuisse ; unde se- queretur dispensationem super irregularitate, non ad episcopum, sed ad romanum Pontificem per- tinere.

Superest ut vos, Emi PP. , quae sit parochi instantia cogno- scatis. Hic enixe petit ut in se processus inst i tuatur , servata ss. canonum forma et praescri- ptionibus. Hanc vero petitionem consonam ipse ait naturali iuri, quod praecipit nemini denegan- dam esse defensionem. Lamenta- tur denique miseram suam con-

ditionem, in qua omni destitutus levamine, tum spirituali tum cor- porali, diu temporis versatur, i ta ut ipsa suspensio in privationem ac depositionem penitus converti videatur.

S. autem Congregatio, etsi olim censuerit, ut supra dictum est, caput 1. concilii tridentini sess. 14. dereform. habere locum .n prohibitionibus et suspensio- nibus, tam temporaneis , quam perpetuis; recentiori tamen aevo ab illa sententia recedere con- suevit, aliamque constanter se- quuta est, qua id velle videtur, ut huiusmodi suspensiones, prae- sertim perpetuae, seu indefinitae, quae idem valent ac perpetuae, et sunt merae privationes, haud unquam in posterum ferendae sunt, nisi praemissis monitioni- bus aliisque solemnitatibus, ad praescriptum eiusdem synodus tridentinae sess. 21. cap. 6, latas fuisse repererit. Enimvero in qua- dam s. Severini 19 septembris 1778, dubium an parochus Laetti esset necne redintegrandus ád regimen suae Ecclesiae paro- chialis, a quo praeter normam cit. cap. 6. sess. 24. fuerat su- spensus, hoc ipsa responso per- solvit : affirmative, reservato iure promotori fiscali agendi contra parochum Laetti ad for- mam concilii tridentini, et am- plius. Et novissime in Piacentina Restitutionis in paroeciam 26 proxime lapsi februar ii, id ipsum