312. De Vanitate Saeculi.

Fistula dulce sonat, ut aves in retia ponat,
Prospera delectant, ut nos in scandala nectant.
Piscis inescatur capiens, a quo capiatur,
Mens delectatur cupiens, in quo moriatur.

Me mundus laesit, mihi mundus ut hamus inhaesit,

Mundum laesus amo, saliens quasi piscis in hamo.

Me capit indago, me mundi caeca vorago,

Me male iucundus rapit ad sua gaudia mundus.

Ridens flenda gero, gaudendo tristia quaero,

Quaero spernenda, spero, quae sunt metuenda.

Amans illud amo, quod amatum perdit amantem,

Illud habens habeo, quod habentem reddit egentem.

Hydropicus mire discit potando sitire,

Vir cupidus misere consuescit habendo carere.

Improba mens nimium cupiens sequitur fugitiva,

Sponte perit, sua damna gerit cupiendo nociva.

Cum satis utrumque perpendo, bonumque malumque,

Eligo peiora, licet aspiciam meliora.

Fomes peccati nos alligat impietati,

Attrahit, astringit, captivat, crimine cingit.

Quod quandoque volens, illud facio modo nolens,

Arbitror, ut nolim, sed adhuc volo, sicut et olim.

Versor in hoc mundo quasi vel navis vel arundo,

Quam rapit infestus hac illac ventus et aestus.

Turbo quatit varius hic cymbam corporis huius,

Per varios motus ego discordo mihi totus.

Spiritus atque caro motu vexantur amaro,

In me pugnatur, in me mihi pugna paratur.

Nos gravat, ut nostis, caro nostra, domesticus hostis,

Pugnat et instigat quaerens, ut spicula figat.

Si bene pugnatur, caro servit, mens dominatur,

Si male certatur, caro vincit, mens superatur.

Sed caro vel nunquam vel vix superabitur unquam,

Nunquam sedatur, nisi caelitus hoc tribuatur.

Murmurat ancilla contra dominam vetus illa,

Cauda caput frangit, caro mentem duriter angit.

Pax mihi nulla datur, nisi pax, quam mors comitatur,

pax peccatorum, pax impugnanda malorum.

Nos et nostra sumus quasi flos agri, quasi fumus,

Nobiscum nostra pereunt quasi ventus et umbra.

Ecce, nivis more perit infans unius horae,

Vivit et absque mora moritur, qua nascitur, hora.

Nascitur et moritur, deponitur et sepelitur,

Non homo sed vermis, non vir sed truncus inermis.

Dives pauperque pinguisque macerque peribunt,

Quo fera mors, fera sors vocat hos, aequaliter ibunt.

Sunt humus et limus vir, femina, summus et imus,

Servus liberque, vetulus iuvenisque puerque.

Hoc sumus, hoc erimus et eramus et hoc bene scimus,

Nam quod erat primitus, erit omnis homo quasi limus.

Hoc sunt, illud erunt, illud quandoque fuerunt,

Qui modo sunt vel erunt vel qui nunc usque fuerunt.
Fluxa, caduca, levis carnis substantia quaevis,
Crescens decrescit, quoniam crescendo senescit.
Nascimur, ut simus, sumus, ut pereamus, et imus
Illuc, unde sumus, quia terram terra subimus.
Terra sumus, terram colimus terrena propago,
Instabiles, fragiles, mortales, mortis imago.
Nudi nos omnes de terra venimus, omnes
Nudi venimus huc, nudi transibimus illuc,
Huc nihil attulimus, nihil hinc abducere quimus.
Nil abducemus nisi, si bene quid faciemus,
Res et opes tales, tantae, tamen perpetuales.
Nunquam perdentur, quae nos in morte sequentur.
Sanctorum merita non aufert mors neque vita,
Non rapiunt fures, non possunt rodere mures.
Ergo vacate, boni, non carni sed rationi,
Ut bona paretis, quae, qualia, quanta valetis.
Talem thesaurum super argentum, super aurum
Quaerite quaerendum, quaerentibus inveniendum.
Me scio non facere, quod vos praesamo docere,
Me scio tardare, qui vos facio properare.
Tardus crescentes, decrescens proficientes,
Sanctos pollutus, magnos impello minutus.

, Mundos immundus, pudibundos impudibundus,
Cultos incultus, prudentes instruo stultus.
Aeger sanatos, tenebrosus clarificatos,
Claudus vadentes, caecus produco videntes.
Lapsus constantes, dormitans evigilantes,

, Durus compunctos, solus considero cunctos.
Factor opus, famulum Dominus salvet pereuntem,
Pastor ovem, genitor subolem revocet fugientem.
O Deus, o Domine, sine principio, sine fine,
Fac miserans hominem peccatis ponere finem.