316 Ex S. C. Concilii

Ad rem sane potest in medium proferri declaratio S. Con- gregationis R i tuum Monasterien, il iunii 1846, quae etiam relata fuit in Cameracen. Episcopus ibi duo quae- sita S. Congregationi R i tuum proponebat, quorum primo praetermisso, quia ad rem non attinet, a l terum ita se ha- bebat : « Saepius in hac dioecesi contingit propter lati tu- « dinem Parochiarum, quod in iis sacella inveniantur , <( ubi Dominicis et festivis diebus sive ex fundatione, sive « ex contractu Parochi et Parochianorum Missa celebrari (( debeat pro incolarum ab Ecclesia Parochiali remotorum « in primis seniorum et infirmorum necessitate vel com- « moditate. Viget consuetudo, quod si per fundationem « vel contractum de applicando sacro ad certam intentio- <( nem nihil s ta tu tum sit, in eiusmodi casibus Celebrans <( pro alio stipendio applicet vel ad propriam intentionem. « Quaeritur n u m haec consuetudo, de cuius legalitate du- ce bitatur, pro futuro tempore permit tenda, et n u m pro « praeterito aliquid exinde rest i tuendum sit ab iis, qui « bona fide ea usi sunt ? » S. Congr. R i tuum huic secundo quaesito respondit « Posse permitti ».

Nec secus S. Concilii Congregatio in Treviren. Elee- mosynae Missarum relata inter Summaria precum die 33 martii 1861. Proposito enim secundo dubio: Utrum Parochi, qui pro necessitate circumstantiarum diebus Do- minicis et festis sive in Ecclesia parochiali, sive filiali dis- sita bis celebrant, tradita simul doctrina christiana, pro peculiari labore et industria certum solarium, annuum a parochianis oblatum percipere valeant. S. Congregatio respondit : Posse permitti prudenti arbitrio Episcopi ali- quam remunerationem intuitu laboris et incommodi ex- clusa qualibet eleemosyna pro applicatione Missa.

Sacra igitur Congregatio R i tuum et Concilii concessit facultatem percipiendi aliquid pro secunda Missa ratione laboris et incommodi; hinc nul la pretiosa ratio suppetere videtur, qua id permit t i nequeat in nostro casu. Nam