320. De malis Sacerdotibus.

1. Sapiens hoc carmen audit
Libens, stultus aures claudit,

Omnis stultus vitiosus,
Sapiens sed virtuosus,
Ut patet ex physica.

2. Ut habetur in ethicis
Per verba Aristotelis

Virtus unaquaeque
Medium exsistit intra,
Icarus sed venit extra,

Ergo peremit sese.

3. Iussa quod paterna sprevit,
Sol in eius alas sevit

Caumata, et cecidit;
Heu, sic multi sunt praelati
Saeculares, cucullati,

Clerici, quos edidit

i. Simonia, qui paterna
Iussa deserentes lema

Inquinati corruunt.
Sacramenta et praebendas
Vendunt, emunt et emendas

Inde raro peragunt,

5. Illud iussum recusantes:
Gratis accepistis, dantes

Sitis gratis omnibus.
O quam multi clericorum
More negotiatorum

Viles sectantur quaestus!

6. Cauponizant et mercantur,
Mutuant, ut nanciscantur

Opes malas, deinde
Iussi parum recordantes,
Mutuum ut simus dantes

Sperantes nihil inde.

7. Ecce, quale sunt exemplum
Laicorum, quale templum

Christi eucbaristiae !
Reor, quod a noxa horum
Rivet origo malorum,

Quae fiunt cotidie.

8. Quidam etiam praelati,
Postquam fiunt confirmati,

Plura, quam spoponderant,
Omnibus infringunt, quasi
Fidei de libro rasi
Se laute refocillant.

9. Subditos multum inanes
Quapropter tendunt ad manes,

Ponunt impotrabile
Dorsis aliorum, vere
Digito nolunt movere,

Non est hoc amabile.

10. Quidam clerici elati,
Vestibus non arte grati,

Literatos respuunt,
Plus amant ioculatores
Fistularum et clangores,

Hi virtutem deserunt.

11. Iussaque paterna pati
Medium tenent beati,

Cui virtus inerit,
Qui autem virtute caret,
Ut Boetio apparet,

Esse homo deserit.