320. De s. Severino Coloniensi.

la. Eia, vita, veritas,
Tibi, sancta trinitas,
Honor, virtus, gloria;

1 b. Eia, quae fidelium
Terminat exsilium
In caelesti patria.

2 a. Hanc obstrusam Agrippinae
Pandis, alme Severine,
Lux ab Aquitania,

2 b. Dum per falcem doxae sanae
Saevae pestis Arriauae
Reseras zizania.

3 a, Factus praesul tam sublimis

Pax humilibus et imis

Sequeris humilia;

3 b. Mox egenis et non tibi
Tui iuris vis ascribi
Cuncta temporalia.

4 a. Caeli chorus audit iste,

Dum Martinum tua, Christe,
Ferunt ad palatia:

4 b. Et levitam prece purgat,
Ut ad melos istud surgat
Eius audientia.

5 a. Mente carpit eremita
Suum fungi parem ita
Rerum opulentia.

5b. Angelus, dux eius, ait:

Vas, quod habes, plus te trahit,
Quam haec virum copia.

6 a. Burdegalensibus

Lux alma remeat,
Ut de virtutibus
Alumni gaudeat
Tota provincia.

6 b. Spirat miracula

Sanctus post transitum,
Gotorum iacula

Frangit et fremitum
Confundens fortia.

7 a. Dum suo fruitur
Alumno Gallia,

Trina conficitur
Fame Colonia,

Nec rus imbuitur
Rore nec pluvia;

7 b. Dum gregi redeunt

Patris reliquiae,

Cum patre subeunt

Rores et pluviae,

Fructusque revehunt

Et dona copiae.

8 a. Salve, pater Sevetme,
Maiestati offer trinae
Preces pro familia,

8 b. Ut mundati suo rore
Vitiorum a squalore
Fecundemur gratia.