322 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

u n a parte , ac miseriarum, quae undique c i rcumdant et oppr imunt eorum-

que causa et or igo; ex alia vero par te tot ius vitae ratio hu ius venera-

bilis Dei Famul i e iusdemque fidelis et expressa imago suadent profecto

p lenaque significant.

Quamvis enim n u m q u a m fortasse ante actis aeta t ibus t an ta fuerit,

quan ta hodie, praedicatio humanae fraternitatis, haec t amen non est nec

esse potest, nisi quaedam verae germanaeque dilectionis fraternae fallax,

ementi ta et fucata species, quandoquidem, frigescente et arescente car i -

ta te Christi, virescere nequi t u m q u a m in proximum caritas, quemadmo-

dum toti iam innotuerat mundo cunctisque p lanum factum fuerat a tque

perspicuum ex quo divina illa vox insonuit : Mandatum habemus a Deo,

ut qui diligit Deum, diligat et fratrem suum (I Ioan., iv, 21). Tanta

siquidem hf duo amores , Dei videlicet ac proximi, necessitudine et cogna-

tione coniunguntur inter se et colligantur, ut alter, altero sublato, locum,

ubi consistat, amplius non habeat . Revera, licet duo videantur , u n u s

nihi lominus semper est idemque erga Deum amor, qui, perinde ac prin-

cipiis continentur conclusiones, amplecti tur in se explicatque amorem

proximi, ut est Angelici Doctoris sententia (2 a 2 a e , q. XLIV, art. % in

corp.). Ex quibus illud veluti sponte sua scatet p ronumque est intelli-

gere ; quod scilicet, ista adeo lacrimabili, quae omnium ante oculos

obversatur, civilis societatis conditione, dum laesum se prodit manifesto

funditusque eversum divinum de fraterna dilectione praeceptum, hoc

ipso unaque simul neglectum omnino se ostendit impieque violatum

quod de caritate Dei maximum est et primum mandatum.

Quum igitur in discrimen vocentur suprema tot ius vitae christ ianae

principia, peroppor tunum sane contingit maximeque fructuosum, ut Dei

Famulus ad imitandum proponatur , qui exemplo suo doceat monêatque,

nul lam esse, eamque ne mente quidem concipi posse, in proximum cari-

tatem seorsum a caritate Dei; eo vel amplius quod, edito iam, quinde-

cim abhinc annos, apostolico decreto, quo praefati venerabilis Dei Servi

heroicae probatae sunt virtutes, easdem ra tas etiam habere et confir-

mare dignatus sit Deus, miraculorum, quod accessit, test imonio.

E variis porro factis, quae, uti prodigia, fama celebrabat, ideo binae

selectae sunt sanationes, quippe aptiores inventae adipiscendae certitu-

dini, quam, quum praesert im de miraculis agitur, necessario exposcen-

dam sacri hu ius fori iubent leges. Constitit namque de morbis rem

fuisse, quos appellant orgánicos, adhibi toque apud Deum deprecatore

fideli Eiusdem Famulo , venerabili Iosepho Benedicto Cottolengo, morbos

ipsos, momento temporis , esse depulsos, s imulque corporis, seu visceris,

partem, quae vere et materialiter, seu anatomice et patologice, ut inquiunt,