DE SACRAMENTALI CONFESSIONE. 323

H EIC PRAETER CAETERA ANIMADVERTI POTEST:

I. Cum de actu certe gesto agitur, standum esse pro validi-

tate actus, nisi de eiusdem nullitate constet; maxime vero si de

actu solemni agatur, qui praeterea ex divina lege praescriptus

iterari rescindique non possit.

II . Quare omnes obligationes, quae cum eodem ac tu , quem

non constet esse nullum, aliquo nexu consociantur, in suo vigore

manere (1) .

(1) Haec illustrari possunt exemplo desumpto ex Sacramento matrimonii. Non raro contingit in agendis matrimo- nialibus causis ut dubitetur de matri- monii validitate ita, ut iudicari non pos- sit matrimonium esse nullum , neque iudicari possit matrimonium esse vali- dum: haec iudicii suspensio locum iden- tidem habet non solum ob defectum plenae probationis nullitatis in foro tan- tum externo, sed etiam in foro interno. Hisce in adiunctis SS. Congregationes respondere solent: non constare de nul- litate matrimonii. Hae responsione co- guntur coniuges in matrimonio contracto persistere, et a nulla obligatione matri- moniali soluti certissime censentur.

Si porro liceret ita ratiocinari: posita probabili invaliditate matrimonii, proba- bilis est ab obligationibus matrimoniali- bus libertas; eiusmodi enim obligationes sequi non possunt nisi matrimonium rite initum: quisque videt quaenam conseque- rentur absurda.

Negari quidem non potest, discrimen i mercede r e inter obligatnem confitendi peccata post Baptismum commissa , et obligationes quae ex matrimonio con- sequuntur: cum hae immediate et directe ex matrimoniali contractu derivent; illa autem ex alia lege Baptismati extrinse- ca, idest, quia ex Divina institutione post Baptismum nbn aliud Sacramentum pec- catori superest quo Deo reconcilietur praeter poenitentiae Sacramentum cuius materia sunt peccata: et ideo obligatio- nes matrimoniales cum matrimonio con-

nectuntur tamquam effectus cum causa; obligatio confitendi, peccata connectitur cum Baptismo tamquam conditionatum cum conditione. At vero eiusmodi nexus discrimen quo obligationes consociantur, tale non esse videtur quod comparatio-» nem labefactet. Namque si obligatio con- fitendi peccata in hac quaestione pendeat unice a valídate Baptismi; cum pro vali- ditate Baptismi sine dubio standum sit quousque de eius nullitate non constet, ita pariter sine dubio standum est pro obligatione confitendi peccata post eum- dem Baptismum commissa.

Sed fortasse dices:" facta hypothesi, qua Baptismus primus, de cuius validitate dubitatur, sit nullus, et secundus sit validus, imponeretur obligatio quae con- verso ad fidem posset esse gravissima; dum e contrario peccata eadem neque essent materia capax Sacramenti.

Haec quidem quamvis contingere pos- sint , non sunt satis ad removendam obligationem, quousque standum sit pro validitate Baptismatis. Idem fere dici posset de matrimonio : facta hypothesi, qua matrimonium, de cuius validitate du- bitatur, sit nullum, imponeretur obligatio quae coniugibus esset gravissima; dum e contrario neque possent nec vivere deberent tamquam coniuges.

Fortasse dices: si haec peccata non remittantur per secundum Baptismum in- validum ob prioris validitatem, remitti poterunt sive per contrictionem perfe- ctam sive indirecte per absolutionem cum auri tione. Sed haec supponunt,