S. Congregatio Rituum 327

animorum coniunctio, ut ei, quem magistrum atque ducem, non sine

provido sapientique Dei consilio, const i tuerat sibi, perpetuo adhaeseri t

eiusque nu tu duci regique voluerit venerabilis Ludovica per tr iginta et

octo continenter annos , quod nempe eiusdem reliquum vitae fuit. Septua-

genaria namque minor illa decessit, anno videlicet supra millesimum

sexcentésimo sexagesimo, medio mense martio, inter vivos adhuc, modico

licet temporis intervallo, agente et operante sancto Vincentio. Hic sane,

octogenario maior, suaque orbatus operum consorte et socia laborum,

alacriter t amen uberr imam pergebat metiri caritatis segetem, donec

dierum et meri torum plenus, ipse pari ter hanc mortalem posuit vitam

eamque cum caelesti patr ia commutavit , eodem recurrente anno, mense

septembri , die vero mensis septima ac vigesima.

Interim, quod minime est prae tereundum, peculiari immo sedu-

laque est notat ione dignum, per illos sex circiter menses, quibus san-

ctus Vincentius praeclarae suae discipulae superstes exstiterat vitaeque

spiritualis filiae, de eadem, ut pronum profecto erat maximeque pro-

clive est intelligere, passim loquebatur , cum novae Societatis, cuius

ambo fuerant insti tutores, praeser t im Alumnis, quarum spirituali pro-

s p i c i e t bono, ipsis sub aspectum ponere satagebat defunctae Matris,

prout i Sanctorum est, exercitas virtutes. Nihilominus, ut acri erat instru-

ctus sanctus vir probat iss imoque iudicio, apposite eas cauteque admo-

nendas sibi religioni duxit, quan ta de Famulae Dei Ludovicae sancti-

tate foret hominum opinio, nul lam tamen erga ipsam publici et eccle-

siastici cultus exhiberi posse significationem. Uti par erat, Patr is monitis

Ecclesiaeque legibus plane obsequentes usque sese p raebuerun t a Gari-

tatae Puellae; cumque benemeri t iss imam suam Parentem publice vene-

rari se posse, ut i Beatos decet, sibi in an imum induxerunt , eum in

finem, hanc supplices adiverunt Apostolicam Sedem, a qua, cunctis ser-

vatis, quae e vetustissimo ipsius Sedis Apostolicae more inst i tutoque

Romanorum Pontificum rite servanda erant, iam, quod proposuerant

sibi, se esse assecutas iure meri toque laetantur .

Verumtamen quum pro indole probat ionum, quibus haec fulciebatur

causa, duplicari necesse fuerit miraculorum numerum, ut quod humano

deerat, divino compensaretur iudicio; quumque de t r ibus tan tum mira-

culis constare non ita pridem fuerit p ronunt ia tum, hoc unum, quod

supererai , obstaculum e medio auferre est d ignatus Sanctissimus Domi-

nus noster Benedictus Papa XV. Exempla quippe Decessorum suorum

sequutus , qui eadem usi sun t indulgentia in causis religiosorum Ordinum

seu Famil iarum condi to rum, dispensat ionem a quar to miraculo fuit

elargitus.