MÓNTISA.LTI 327

vel successionem transierit" in ecclesiam; Reiffenstuel lib. 3 Decret, tit. 38, n. 49-51. Unde, quidquid sit de praefati beneficii fundatione, modo cum ipsum transierit ad confra- ternitatem SSmi Sacramenti, ecclesiasticum dicendum vi- deretur.

Tertio demum, etsi daretur praefatum beneficium esse de iure laicorum, tamen non videretur consequens quod a s. Sede provideri non potuisset. Namque esto quidem quod beneficia iurispatronatus laicalis non sint reservationibus et affectionibus obnoxia ; attamen semper possunt a s. Sede provideri si patroni nominare negligant. Porro in themate huiusmodi casus evenisse videretur.

Verum, quia forsan opponetur beneficium s. Iuliani tunc temporis per iniuriam fuisse sua dote spoliatum, et ideo provideri non potuisse : aliunde vero tempus non currere ignoranti vel impedito cap. 47 De reg. iur. in VI et cap. 5 De conces. praeb, iuncto Barbosa I. 3, 12* 170, Reiffenstuel in tit. 88 De iurepatr. n. 55 ; modo vera iterum restituta dote, iterum ius sodalitii invalescere ac stare debere; hisce omnibus responderi adhuc posset.

Et praeprimis coram ecclesia titulos beneficiorum non esse extinctos, quamvis eorum bona iniqua Gubernii opera fuerint usurpata, unde conferri legitime possunt, quamvis id saepe numero aut non fiat aut non expediat. Neque est praesumendum, confraternitatem quae per dimidium saeculi tacuit, et numquam praesentavit, quaeque per hoc probabi- liter iure suo decidit, hac vice, veteri incuriae occurrere, ac praesentare reapse voluisse, nisi ex bonorum usurpatione prohibita fuisset; sed tenendum potius videtur liberam etiam hac vice patuisse Episcopo et s. Sedi facultatem nominandi ad praefatum beneficium.

Utique pium sodalitium laudem de bono opere redem- ptionis bonorum mereri; imo quoque ex ea, veluti restitutor dotis beneficii, iure patronatu debere donari, quatenus ab eo deciderit; verum hoc respicit futurum, futurasque beneficii provisiones; et canonica aequitas pati non videtur, ut is qui