S. Congregatio Rituum 329

domibus servitio destinatae, statim ac aegrotarent, in nosocomio receptae

atque sanitati restitutae et dimissae, per vias quasi errantes et mendican-

tes pluribus periculis animae et corporis expositae reperiebatur. Hisce

adiunctis et periculis consideratis, Eulalia, die 8 Decembris anno 1853,

Beatissimae Virgini Mariae Immaculatae promisit atque obtulit operam,

bona seque ipsam pro illis ancillulis; eademque die domum in via Luciente

conduxit, ubi tres lectulos posuit, tresque ancillas excepit ad nobilem finem

sibi propositum, earum conditioni christiana caritate sublevandam Haec

domuncula exstitit veluti semen a Deo benedictum et fructiferum crescen-

tis operis. Eulalia, divinae Providentiae et Mariae Immaculatae auxilio

confisa, neptem Vincentiam Mariam ad rem aptam et aestimatam, iu

suam cooperatricem adsciscere voluit. Haec autem piis exercitationibus

et Sacramentorum frequentia magis in dies mente et corpore ita succrevit,

ut Iesu Christo crucifixo tota consecrata et Deiparae Immaculatae inte-

gre devota, modestiae et castimoniae fidelissima custos oblatas sibi nuptias

etiam nobiles, divites et optimas constanter renuerit brevi ac prompto

responso: «Ne regi quidem neque sancto nubam». Nec mirum si anno 1866,

exacto pio exercitio in honorem divinae Matris, mense Maio, aetate fio-

rente, de consensu sui confessarii P. Medrano S. L, castitatis votum emi-

serit et ad multiplicem pietatis et apostolatus formam se dicaverit. Prae-

ter enim sodalitates quibus dederat nomen et operam, nempe Ss. Rosarii,

Filiarum Mariae, Ss. Cordis Iesu, Vigiliae ad Ssmum Sacramentum et

sacrarum Missionum, angelica quadam caritate bona corporalia et spiri-

tualia pauperum, egenorum atque infirmorum curabat visitatione, obla-

tione et exhortatione; iam experta et probata divinae misericordiae ancilla

et discipula erga ancillulas domunculae suae. Anno aetatis vigesimo primo

decurrente, dum adire soleret conventum Matritensem Visitationis, ad

spiritualem animi profectum atque in eo ad sacrum velum suscipiendum se

inclinatam ostenderet, amita Eulalia, patruus Emmanuel et ipse confes-

sarius nitebantur eam suadere ut operi domunculae regendo et amplifi-

cando iuxta viam suam, continuata sedulitate et virtute operam navaret.

Anceps in hoc bivio atque intimo ac diutino turbata certamine Vincentia

Maria assiduis precibus bonisque operibus quaerebat, ut supernum lumen

providum que consilium sibi pateret. Neo humili et oranti virgini defuit

succursus divinae dementiae et patrocinium Virginis Immaculatae, in

spirituali recessu apud religiosas Visitationis ad hunc finem suscepto die

4 Man an. 1868. Lux nova cunctas animi nubes et anxietates dissipavit

et effulsit, eiusque auribus vox quaedam arcana resonare visa est: « Tibi

derelictus est pauper, orphano tu eris adiutor ». Tunc binae sententiae

aliquantum discrepantes in unam sententiam compositae sunt; et Insti-