331. De sancto Vincentio.

1 a. Rosa fide firma crescit,
Olim candens nunc rubescit
Inclitus Vincentius.

1 b. Flos hic vernans non marces-
cit,
Sed, quod mirum est, virescit
In igne frequentius.

2 a. Hic levita sublimatur

Et, quod candens vernabatur,
Testis est Valerius.

2 b. Splendet tunc ex aere murus
Ieremias, lapis durus
Nullis cedens ictibus.

3 a. Dacianus terret verbis,

Diris poenis et acerbis

Fixum fide fortiter;

3 b. Superare fidem credit,

Dum carnem sed non cor
laedit,
Haerens Christo iugiter.

4 a. Ossa sancti denudantur,
Pulmo, iecur reserantur,
Sed gaudet in omnibus ;

4 b. At torquetur Dacianus
Et tortorum fessa manus
Plus, quam martyr ungui-
bus.

5 a. Igni post haec iudicatus,
Pugil fortis non moratus
Raptus ex eculeo:

5 b. "Quid tardatis?" vadens ait,
Non est tractus, immo trahit
Tortores patibulo.

6 a. Ferrum candens ultro scandit
Et ad Deum manus pandit
Orans voce libera ;

6 b. Mordax sal in carnes furit,
Ossa candens ignis urit,
Ardent fusa viscera.

7 a. Cor abhorret haec videre;
Iesu, nostri miserere,
Qui nequimus sustinere
Verbum vento mollius.

7 b. Tortor victus dente stridet,
Quisque pius flet, qui videt,
Solus martyr pie ridet
In tot poenis positus.

8 a. Post haec carcer reseratur,
Locus taeter illustratur
Demum a tortoribus.

8 b. Lectus mollis praeparatur,
In quo sanctus collocatur,
Ne multetur amplius.

9 a. Iacet corpus concrematum,
Pectus patet laceratum,
Sed redemptor omnium,

9 b. Qui sic videt cruciatum
Et pro se transfiguratum,
Fit tunc refrigerium.

10 a. Nam, qui certat in agone,
Coronatur, Iesu bone,
Pro te tradens spiritum.

10 b. Finem facis de dolore,
Ponis metam in labore
Dans athletae bravium.

11a. Vivens ignem superavit,
Funus mare transnatavit
Intactum a canibus.

11 b. Nos hunc mundum det cal-
care,
Hostem, carnem superare
Deus eius precibus.