338 Missae pro populo

sim contingere videmus unico actu duplex impleri praeceptum.

Sicut qui obligatur ad recitandas horas canonicas ratione

ordinis sacri, simulque beneficii ecclesiastici unica satisfecit

recitatione. Idem dic de ieiunio ex voto die veneris; si tali

die occurrant quatuor anni tempora, et vigilia alicuius sancti,

unico ieiunio satisfit tribus obligationibus, scilicet voto et die-

bus Ecclesiae praeceptis.

Ex altera parte tamen videretur Episcopus haud satis-

facere, unico sacrificio, duplici onere; capto exemplo a Paro-

cho qui eodem tempore esset etiam canonicus. Exploratum

est enim unico sacrificio Missae conventualis, qua teneretur

uti Canonicus haud satisfacere obligationi applicandi Missam

pro populo, ad quam obstringitur uti Parochus 1 ex iustitia.

Notatu etiam dignissimae sunt declarationes nuperrime

editae a S. C. de Propaganda Fide. 2 Huic S. Congregationi

inter alia proponebatur dubium, quod est octavum. An Epi-

scopus Dumorensis, qui Parochi officium exercet, dum missam

pro suis Dioecesanis applicat, suae satisfaciat obligationi, quae

sibi uti parocho inhaeret. Emi Patres responderunt: Ad 8 iuxta

exposita negative, et ad mentem; mens est quod si Episcopus

nullum habet in civitate Neurry Vicarium, qui eam parochiam

administret, teneatur eum ibi constituere, ac per etim ipsum

1 Pro casu hoc nil officiunt exempla, quibus supra demonstratum est unico actu duplex impleri posse praeceptum ; nam illa exempla intelligenda sunt extra materiam iustitiae. Ast Canonicus ex iustitia tenetur ad Mis- sam conventualem, ceu ex iustitia Parochus obstringitur ad applicandam Missam pro populo. Si enim plures sint obligationes iustitiae, eisdem satis- fieri nequit unicu actu, quia in materia iustitiae commutativae seu in debitis iustitiae, attenditur aequalitas rei ad rem. Sic si Petrus deberet Paulo cen- tum aureos ex contractu, et alios centum ex damnificatione iniusta, haud satisfaceret duplici obligationi dando semel centum, sed dare teneretur biscentum. Secus autem est in materia legali, seu in debitis legalibus; quia ibi attenditur mens et intentio legislatoris, quae saepius ferri potest in unum idemque opus. Ex benignitate autem praesumitur quod legislator permiserit et contentus fuerit ut unico actu fieret satis pluribus simul obli- gationibus.

2 Eiusmodi declarationes relatas reperies Vol. I, pag. 389 harum ephem.