340 EX s . C. CONCILII

sub iurisiurandi religione asserentes, eorumdem matrimonium opere imperfectum semper mansisse.

Quod si quaeras, quaenam fuerit huiusce inconsumma- tionis causa, in ea assignanda coniuges inter se minime concordes invenies. Dum enim uxor id exclusive tribuit cul- pae viri sui, qui, instigante praesertim eiusdem matre, eam inhonestis moribus accusabat et aspernabatur ; maritus con- tra vertit culpam uxori, quae tum propter odium in socrum, tum propter sibi illatam malae vitae accusationem, semper obstáculo fuit, quominus matrimonium consummaretur.

Quidquid vero de hoc sit, illud ex Actis certissimum est, tum virum tum praesertim eiusdem matrem nihil intenta- tum reliquisse, ut contumeliis continuis, omnigenis priva- tionibus ac etiam verberibus Oaesarinam affligèrent, eique vitam infelicissimam redderent. Hinc in dies excrescente ex utraque parte odio quotidie animorum corporumque dissociatio augebatur. Res eo demum devenit, ut infelix uxor, cum tantas ferre diutius nequiret vexationes aerumnasque, deci- mum circiter post mensem a matrimonio contracto virum eiusque domum dereliquerit et apud propriam matrem se re- ceperit.

Insequenti mense Aprili institit penes civile tribunal pro divortio obtinendo; quo die 26 Maii 1894 "consequutum mense Aprilis 1895 cum alio viro civiliter contraxit, et exinde filios obtinuit. Ex altera parte et Carolus aliud ci- vile connubium iniit, ex quo pariter proles enata est.

At deinde uxor conscientiae stimulis exagitata, recur- sum habuit ad proprium Episcopum, qui die 31 Iulii 1899* missis ad S. C. C suis litteris, Sanctissimo supplicavit pro dispensatione a matrimonio rato et non consummato inter Caesarinam et Carolum celebrato. S. C. die 12 Augusti ei- dem Episcopo rescripsit, ut referret an saltem argumenta moralia, ac praesertim testes adessent ad matrimonii incon- summationem adstruendam.

Hoc responso accepto, Episcopus Bellicen. deputavit R R . DD, Canonicos Sevin, Dioecesis promotorem, et Sauvert,