350 LUGANA

tato libro S. Visitationis haud incongrue deduceretur per- pensis verbis : absque emolumento ex obligatione Sodalitii ; ex quibus idcirco obligatio remunerationis videtur excludi.

Denique renuntiatio quae emissa perhibetur anno 1857 a guardiano coenobii S. Antonii quoad sacras functiones alia- que parochialia iura , neque eam confraternitatem modo iu- vare censent. Ut enim scribit Archiepiscopus : renunciatio ad quam appellant recurrentes, nullimode respicit quaestio- nem praesentem, sed respicit tantum nuntium missum officio cappellani Ecclesiae SSmae Annuntiationis, quod explebat re- ligiosus ad id deputatus per Coenobii superiorem. Religiosa enim familia, ultra functiones de quibus loquitur sententia, dictis diebus peragendas, solebat etiam destinare religiosum qui in eadem Ecclesia toto anno fungeretur cappellani mu- nere. Huic officio Patres nuncium miserunt, ob religiosorum numerum imminutum , et forsan aliis de causis : ast etiam post nuncium missum anno 1859, explevit praefatas functio- nes eisdem dictis diebus usque ad annum 1887, quo extur- bari coepit ius eiusdem familiae religiosae. Porro compertum est in iure renunciationem esse stricte interpretandam; quod et in themate valere dicendum est, licet generalibus verbis fuerit expressa. Siquidem ut docet Card. de Luca tom. 1 Dec. Siciliae n. 120 * renuntiatio quantumvis generalis et amplissima restringitur ad suam causam. Cum igitur tunc de obeundo munere cappellani inter priorem confraternitatis et fratres ageretur, guardiani verba ultra rem, de qua tra- ctatus instituti fuerant, extendi non debent. His praeterea addi posset agi in casu de renunciatione, quam nec coenobii superior, neque religiosa familia valide emisisset, utpote quae ab eorum potestate minime penderet ; ac proinde dato et non concesso quod reapse existeret, nullitate laboraret, iuxta Re- gulam LXIV iuris in 6. « Quae contra ius fiunt debent utique pro infectis haberi. »

Quibus expositis, propositum fuit enodandum