35 i

21 . Non defuerunt transactis temporibus qui putaverunt indissolubilitatem matrimonii rati provenire ex iure humano pontificio, cuius opinionis argumenta describit et confutai SÁNCHEZ (De Matrim., lib. II, disp. iß, n. 6 et sq. at « no- stra aetate non amplius in dubium vocari potest etiam ma- trimonium ratum ex iure naturali et divino esse indissolu- bile» (WERNZ, /. c, n. 6p8, nota ßp ; PALMIERI, Tractatus de matrimonio christiano ... th. XVII et sq.).

22. Quare solutio matrimonii rati « non est actus pote- statis legislativae, sicut est dispensatio, sed est actus alter plenitudinis potestatis solvendi efficax ex se ipso seu ex opere operato» (PALMIERI, /. c, th. XXV, n. LX); et iuxta supradi- ctam divisionem, potestas dispensandi seu solvendi matrimonia rata et non consummata est quidem potestas iurisdictionis non vero connaturalis sed vicariae.

23. Ad pleniorem intelligentiam naturae huius potestatis, nonnulla ulterius inquirenda sunt.

24. Ac in primis, an exercitium huius potestatis haberi debeat ut solutio vel dispensatio matrimonii.

25. Penes D D . et in praxi, promiscue haec vocabula usur- pantur. Sic BENEDICTUS X I V seu melius LAMBERTINI, tunc cum erat a Secretis S. C. C. in causa Frisingen. die 7 Maii 1 7 1 8 scribit: « supplicat pro eius solutione seu dispensatione » (Quaest, can., q. 24).

Tamen in praxi SS. CC. magis in usu est expressio dis- pensationis. Sic in S. Congr. Concilii, quando agitur de his dispensationibus, proponitur solvendum dubium sub consueta formula: An consulenda?n sit S Sino pro dispensatione matri- monii rati et non consummati ; et in S. C. de Propaganda Fide : A n supplicandum sit SSmo pro dispensatione a matri- monio rato et non consummato.

2 6 . Profecto absque dubio in exercitio huius potestatis vera habetur solutio vinculi matrimonialis.