Sermo III .

Dominica vigesima prima. Sermo Bonaventurao Fratri bus, Parisius in Capitulo.

Assimilatum est regnum caelorum homini regi qui voluit rationem ponere cum servis suis, Matthaei decimo octavo .

Invitat hic Dominus ad pietatem et benignitatem fraternam sub metaphora similitudinis congruenlis et examinis deterrentis: quorum primum representat aliquid, quod legitur in Ecclesia: secundum vero id quod agetur in disceptatione extrema.

I. Circa primum nota, quod rex iste est Dei Filius sive tota Trinitas: regnum vero caelorum ipsi caelesti Regi conforme nihil aliud est quam deiformitas impressa animae rationali, per quam superfertur omnibus rebus creatis et in caelo figitur, stabilitur et collocatur: et ista deiformitas fit in anima per triplicem influentiam regis in regnum suum, scilicet per influentiam informantem, et hoc fuit in hominis conditione: Matlhaei decimo tertio : Simile factum est regnum caelorum homini, qui seminavit bonum semen in agro suo.

Per influentiam restaurantem, et hoc fuit in hominis reformatione: Matlhaei vigesimo secundo: Simile factum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo.

Per influentiam remunerantem, et hoc erit in hominis glorificatione, et de illa habetur hic.

II. Circa secundum nota, quod Rex ille regum et Dominus dominantium ponet rationem et requiret de quatuor, scilicet de muneribus collatis quantum ad naturam, quantum ad industriam, quantum ad veniam, quantum ad gratiam: sive quia contulit nobis: mundum ad speculum, Angelos ad ministerium, Filium proprium in pretium, Spiritum sanctum in pignus hereditarium: sive quia contulit nobis: elementa ad corpus perficiendum, elementata ad sustentandum, caelestia ad considerandum et conservandum, supercaelestia ad possidendum. De hoc habetur ad Romanos decimo quarto : Unusquisque nostrum pro se rationem reddet Deo.

De sermonibus prolatis, scilicet si fuerint veri, utiles, honesti, benigni; et de hoc habetur Matthaei duodecimo : Dico autem vobis, quod omne verbum otiosum, quod loculi fuerint homines, reddent rationem de eo in die iudicii. - De operibus perpetratis, scilicet si fuerint insta, discreta, temperata, fortia: et de hoc habetur Lucae decimo sexto: Redde rationem villicationis luae; iam enim non potens

villicare.

De temporibus expensis, scilicet si mane fuit in exaltatione divina: meridies, in aediflcatione fraterna: sero, in compunctione interna: nox, in contemplatione superna: et de hoc habetur primae Petri quarto : Qui reddent rationem ei qui paratus est iudicare vivos et mortuos.

Quoniam autem non sufficimus ad reddendam rationem secundum iustitiam, et necesse est, ut petamus misericordiam, sciendum est, quod, ut fiat nobis misericordia, debet hic quilibet misericordiam: primo, sibi

ipsi: Ecclesiastici trigesimo : Miserere animae tuae, placens Deo etc.: ad Romanos secundo: An ignoras, quoniam benignitas Dei ad poenitentiam te addu cii? - Secundo, fratri iniurianti: Lucae sexto: Estote misericordes, sicut et Pater vester misericors est. - Tertio, pauperi indigenti: Iob trigesimo primo : Ab infantia mea crevit mecum miseratio et de utero matris meae egressa est mecum. - Quarto, domestico morienti (?); Iob sexto: Qui tollit ab amico suo misericordiam timorem Domini derelinquit.