MARSORUM 357

•carent. Porro non existentis aut propemodum extincti cor- poris socios ad honorem nuncupari, ridiculum per se vide- tur, verumque ambitionum fomentum, quo scilicet nonnullis per ea loca ansa praebebitur, honoribus et insigniis facile acquisitis gestiendi. Imo id videtur canonicae ac receptae regulae contrarium: nam si in honorariorum nuncupatione cautum est, ut respectu habito ad numerum titularium pro- cedatur, ne plures honorarii sint quam praebendati, ubi hi desunt aut propediem deerunt, neque illi institui posse vi- derentur.

At vero Episcopus ad petendam honorariorum institutio- nem sancta ac probatissima causa movetur, ut scilicet di- vinum cultum in collegiatis ecclesiis aut restituat aut au- geat. Atque ideo proponit honorarios ad chorale servitium saltem diebus festis obligare, et forte ad alia etiam onera subeunda.

Verumtamen ex hac onerum, plurium vel pauciorum non refert, subeundorum praescriptione, nova haberetur confusio ac iuris relaxatio; etenim receptum ac statutum est, ut socii ad honorem, iuribus et oneribus titularium careant, iuxta doctrinam Fagnani, quam omnes recipiunt, ubi ad cap. Dilecti 19 de praeb et dignit. docet canonicatus ad hono- rem « nomen esse sine re, dignitatem ventosam, vanam atque inanem nomenclaturam. »

Accedit periculum dissensionum inter novos honorarios canonicos, et veteres qui adhuc supersunt praebendatos. Hos enim aequo animo novos confratres non recepturos evidens est ex ipsius Episcopi testimonio. Ideo imo Ordinarius honorarios eligere postulat ex se et sine capitulorum suffragio, quia probe noscit praebendatos consensum suum ad honorariorum nuncupationem, ac praesertim talium honorariorum quales Episcopus vult, certe non praebituros.

Demum vero incertum valde est, an finis, ad quem Praesul ex honorariorum nuncupatione intendit, attingi tuto possit. Quandoquidem ab humana natura alienum est ut servitium, praesertim si nec leve nec perfunctorium sit, sed continuum