364 DECRETUM

Verum caeteris praeclarissimum sanctorum operum incitamen- tum atque illibatae vitae exemplar Andreas noster erat. Siquidem ab ipsa infantia pietatis studio ac religionis amóre enituit. Ab in- nocuis quoque solatiis alienus, queis puerorum animus inclinat, nil antiquius habebat quam adire templa, preces fundere, ante B. Ma- riae Virginis aras filialis affectus dulcissimos sensus expromere. Tantam pueri pietatem atque egregium animi candorem piissimus Andreae genitor demiratus, cum in votis haberet quemdam ex natis in ferventi Religiosorum s. Francisci familia adscisci, hanc sibi opinionem ingesserai, Ioannem Andream ad pium paterni animi desiderium obsecundandum aptissimum fore. Hinc constituit ut in- ter discipulos recenseretur scholarum quas Patres e christiana Doctrina peaes s. Agathae frequentissimas tunc temporis habe- bant. Attamen licet acceptum haberet Dominus pientissimi ge- nitoris votum, permisit tamen ut alteri ex Andreae fratribus seraphici Ordinis claustra panderentur: illibatum autem iuve- nem elegit ut sacerdotalium virtutum nitore atque eximiae purita- tis flagrantia, almae huius urbis cleri et decus esset et exemplar.

Hinc vix primis latinae linguae rudimentis adolescentulus mentem imbuerat , cum misere evenit, ut eius genitor qui in ipsa humili sua conditione (utpote Ecclesiae s. Caeciliae custos) filiis christianae pietatis fuerat incitamentum, lethali morbo correptus , vitam meritis plenam pretioso iustorum obitu coro- naverit. Quanto id luctus esset universae familiae, facile quis- que mente percipiet. Vidua praesertim fortunae bonis expers at- que ingenti filiorum pondere gravata, secum cogitans quomodo posset tanto infortunio occurrere, aegro quidem animo, rerum tamen angustiis compulsa , putavit tutius domesticis negotiis consultum iri, si Ioannes Andreas incoeptum humaniorum litte- rarum curriculum, quod pressus inopia metiri non posse vide- batur, abrumperet : atque breviori aritmeticae discendae cursui se dederet, ut inter officiales qui in s. Pietatis Monte a ratio- nibus essent, quamprimum adnumeraretur.

Paruit maternis placitis obsequentissimus adulescens, licet moerenti animo perciperet praeclusam sibi religiosae professionis viam , ac penes Clericos regulares Matris Dei ad arithmeticas exercitiones incubuit. Nec dicam quo pietatis ardore ac singulari modestia condiscipulos antecelleret, qua diligentia in studiis pro- gressum faceret, egregium catholicae iuventuti tum religiosae observantiae, tum eximiae sedulitatis praebens exemplum.