INFORMATIO 365 nicare conabatur ; omnes enim ad Fidem hortari solebat ad eamque

corda hominum infiammare.

Ad oris denique confessionem pertinere videtur assidua ac fervens

oratio, cui S. D. diu noctuque ab adolescentia vacare ita consuevit, ut

Christi Domini monitum, ab ea nunquam deSciendo , alte imbibisse

animo visus sit.

Ex dictis fidem heroicam S. D. deprehendere fas est , sive quod

cordis affectum, sive quod oris famulatum attinet , quae ex S. Ioan.

Chrysost. sup. Matth. 25 duo praecipua sunt fidei munera iuxta illud

Apostoli ad Rom. 10 : Corde creditur ad iustitiam, ore autem fit con-

fesssio ad salutem. Etenim eminebat in omnibus eius actibus summa per-

fectio, facilitas, delectatio, frequentia et arduitas admirationem pariens,

unde heroicus habitus Fidei clare dignoscitur, ut Theologi docent.

DE HEROICA SPE. In plurimis sanctis saepe accidit ut cum omnes

virtutes possederint atque exercuerint , in aliqua tamen ita praestite-

rint ut eorum Veluti caracteristica sumi illa possit. Hanc autem in Servo

Dei Vincentio Pallotti Fidem fuisse affirmamus. Ex hac Fidei praestan-

tia , ceterae Théologales virtutes quae ab ea dimanant , quaeque ha-

bent inter se commune vinculum et veluti cognationem quamdam, fa-

cilius elucescent, iuxta illud s. Augustini in Psalm. 1 1 4 N. 1: quia

credidisti sperasti, quia sperasti dilexisti. Et quoniam primum omnium

Spes efficit ut sit, prout ab Angelico Doctore definitur « certa expecta-

ta futurae beatitudinis ex Dei omnipotentis auxiliis et bonorum operum

exercitio » evincere est, Dei Servum divina gratia fretum, omniumque

virtutum exercitatione toto mentis impetu ac fiducia in sempiternam

tantum beatitudinem animum intendisse suum, terrenis omnibus impe-

dimentis fortiter superatis.

Id autem Dei Servus, tum re tum verbis semper ostendit, et quam-

vis abiecte adeo de se sentiret, ut qui Daemonum et damnatorum pe-

dibus calcaretur se dignum iudicaret, suaque opera nihili penderet, Dei

tamen bonita ti et promissis penitus confisus, aeternam gloriam sperare

destitit numquam, atque ita,sperare, ut statim post mortem illam con-

sequi non dubitaret. Quo de beneficio, ut de omnibus aliis quae Deum

precabatur, veluti iam obtento, gratias quotidie SSmae Triadi persol-

vebat ; amor enim eius erga Deum ne momento quidem , se ab eo

seiungi patiebatur , eos solitus redarguere qui contentos se dicerent

aliquamdiu post mortem purgatorio detineri.

Neque vero tantam admiror in Dei famulo Spei firmitatem : habe-

bat siquidem ipse erectam mentem in contemplatione rerum divinarum,

proindeque divinae misericordiae cogitatione ac sensu ita penetrabatur,