ROMANA 367

Non equidem P. Ioannis asser ti onibus, quippe quae nimis genericae ac evasivae sunt. Non praesumpta P. Generalis responsione, et epistola non minus praesumpta P. Procura- toris, tum quia, ut merito animadvertit actualis Procurator generalis, ambo mortui sunt, ac proinde se defendere nequeunt; tum quia ex ipsis haud liquet de qua re agere vel loqui vel- lent : tum quia denique praeter hos duos, alii aderant Bi- bliothecae Curatores quos audiri necesse erat. Et dato etiam quod P. Generalis aliquam declarationem ad rem emiserit, eam in nullo pretio habendam esse, notum cum sit ipsum postremis vitae annis sui compotem haud fuisse.

Cum igitur ex adverso demonstratum haud sit lib. 50,000 mutuum contractum fuisse ut Bibliothecae necessitatibus sup- pleatur , ipsumque pro Bibliotheca erogatum fuisse, iam per se patet, quod ab Annae patrono frustra petitur, ut de hu- iusmodi mutuo non P. Ioannes, sed Ordo respondere debeat. Tritum enim in iure est, quod: Auctore non probante, reus absolvitur.

Sed maiora premunt. Dato enim, et nunquam concesso, quod debitum, ut Bibliothecae necessitatibus occurreretur, le- gitime contractum fuerit : dato etiam sed nunquam concesso, quod demonstraretur, mutuum ipsius favore erogatum fuisse ; nihilominus Ordinis moderatores asserunt, nullam adesse ra- tionem cur Religio de ipsius mutui restitutione respondere deberet. Siquidem in compertis est, Bibliothecam ens fuisse authonomum, distinctum ac ab Ordine independens. Hoc sane evincere studet P. Procurator generalis referens Fundatorem, ut Bibliothecae existentiae ac manutentioni consuleret, pingue patrimonium reli ¡uisse, eiusque administrationem quibusdam Religiosis, nomine Curatorum, tradidisse, qui idcirco mercedem recipiebant, sibique retinebant, quin Religio vel rationum redditionem peteret, vel aliquid de iis quae supererant sibi vindicare praesumeret.

Verumtamen Bibliothecae authonomiam eiusque ab Ordine independentiam plusquam ex P. Procuratoris assertionibus, P. Generalis evincit, tum ex facto, quod scilicet Biblio-